Lek Monural – jaki ma skład i kiedy się go stosuje?
Monural (granulat do sporządzania roztworu doustnego) to antybiotyk stosowany w leczeniu zakażeń układu moczowego. Jego substancją czynną jest fosfomycyna w postaci trometamolu. Każda saszetka zawiera 3,754 g fosfomycyny trometamolu, co odpowiada 2 g fosfomycyny – substancji o szerokim spektrum działania przeciwbakteryjnego.
Monural w leczeniu zakażeń dróg moczowych
Fosfomycyna działa bakteriobójczo, hamując pierwszy etap syntezy ściany komórkowej bakterii. Dzięki unikalnemu mechanizmowi działania Monural skutecznie zwalcza zarówno bakterie Gram-ujemne (np. Escherichia coli, Klebsiella pneumoniae), jak i niektóre bakterie Gram-dodatnie. Lek szybko wchłania się z przewodu pokarmowego i osiąga wysokie stężenie fosfomycyny w moczu. Co więcej, fosfomycyna może utrudniać bakteriom przywieranie do błony śluzowej pęcherza moczowego, co zmniejsza ryzyko nawrotowych zakażeń układu moczowego. Lek wydalany jest po opróżnieniu pęcherza moczowego.
Przeczytaj również:
Badanie moczu w ciąży – kiedy badać mocz w ciąży? Jak odczytać wyniki badań moczu w ciąży?
Główne wskazania do stosowania leku Monural w ciąży
Typowe wskazania terapeutyczne obejmują:
ostre, niepowikłane bakteryjne zapalenie pęcherza moczowego – szczególnie u kobiet;
zakażenia układu moczowego po zabiegach chirurgicznych lub diagnostycznych;
profilaktyka zakażeń dróg moczowych – lek stosuje się przed zabiegami diagnostycznymi (np. cystoskopia) lub chirurgicznymi w obrębie dróg moczowych, aby zapobiec infekcji.
Z kolei najczęstsze przeciwwskazania do stosowania leku Monural to nadwrażliwość na fosfomycynę (lub którykolwiek ze składników leku) i ciężka niewydolność nerek. Preparatu nie stosuje się również u pacjentów poddawanych hemodializie.
Czy Monural można stosować w ciąży w leczeniu zakażeń układu moczowego?
Zgodnie z treścią ulotki leku Monural, może on być stosowany w ciąży jedynie w przypadku zdecydowanej konieczności i po dokładnej ocenie stanu zdrowia pacjentki przez lekarza. Decyzja o zastosowaniu leku powinna uwzględniać potencjalne korzyści dla matki i ryzyko dla płodu. Wymagana jest ostrożność i ścisły nadzór medyczny.
Przeczytaj również:
Kłucie w pochwie w ciąży – czy może oznaczać coś groźnego?
Czy Monural jest bezpieczny dla płodu? Czy można go stosować w okresie karmienia piersią?
Dostępne dane dotyczące stosowania fosfomycyny w pierwszym trymestrze ciąży są ograniczone, ale nie wskazują na ryzyko działania teratogennego. Udowodniono jednak, że fosfomycyna przenika przez łożysko, dlatego decyzja o jej zastosowaniu powinna być dokładnie przemyślana przez lekarza. Co ważne dla mam karmiących piersią, fosfomycyna przenika do mleka kobiecego w niewielkich ilościach, dlatego stosowanie leku w tym okresie również wymaga konsultacji ze specjalistą.
Jakie antybiotyki na zapalenie pęcherza w ciąży? Co stosować na infekcje dróg moczowych w ciąży?
Leczenie zapalenia pęcherza moczowego u kobiet w ciąży wymaga starannego doboru antybiotyków, aby zapewnić skuteczność terapii przy jednoczesnym zachowaniu bezpieczeństwa dla rozwijającego się płodu. Zgodnie z aktualnymi wytycznymi medycznymi do antybiotyków pierwszego wyboru w leczeniu zakażeń układu moczowego u ciężarnych należą:
amoksycylina: 500 mg co 8 godzin przez 3–5 dni,
amoksycylina z kwasem klawulanowym: 625 mg co 12 godzin przez 3–5 dni,
cefaleksyna: 500 mg co 6 godzin,
fosfomycyna: 3,0 g jednorazowo.
Wybór konkretnego antybiotyku powinien być oparty na wynikach posiewu moczu oraz indywidualnej sytuacji klinicznej pacjentki. Należy unikać stosowania niektórych antybiotyków, takich jak fluorochinolony, ze względu na potencjalne ryzyko dla płodu. Ważne jest również monitorowanie skuteczności leczenia oraz regularne badania kontrolne moczu w trakcie ciąży, aby zapobiec powikłaniom związanym z zakażeniami układu moczowego.
Przeczytaj również:
Kłucie w podbrzuszu w ciąży – jakie są przyczyny kłującego bólu podbrzusza w czasie ciąży?
Monural w ciąży. Jakie są potencjalne skutki uboczne stosowania leku Monural?
W czasie stosowania leku Monural mogą wystąpić pewne działania niepożądane. Producent leku określa je jako:
częste: zapalenie sromu i pochwy, ból głowy, zawroty głowy, biegunka, nudności, niestrawność;
niezbyt częste: wymioty, bóle brzucha, wysypka, świąd skóry, pokrzywka;
rzadkie: tachykardia.
Pacjent, który zauważy u siebie działania niepożądane po przyjęciu leku, powinien skontaktować się z lekarzem lub farmaceutą.
