Channeling – charakterystyka zjawiska
Channeling (z angielskiego channel, czyli kanał) jest w gruncie rzeczy zjawiskiem znanym od zarania dziejów. Kapłanki, szamani lub zwykli ludzie w stanie głębokiego transu, medytacji lub po prostu poszerzonej świadomości otrzymywali przesłania i wskazówki płynące w ich mniemaniu spoza fizycznej rzeczywistości. Osoba będąca kanałem komunikacji między tym, co jawne i zakryte, dotykała sacrum i stawała się jego częścią. Objawiała mądrość wszechświata, aby towarzyszyła ludziom w życiu codziennym. Bez lęku przemierzała świat niewidzialnych energii.
Oczywiście wyobrażenie o tej odmiennej sferze istnienia i jej mieszkańcach zmieniało się na przestrzeni wieków. Animiści swoje przekazy i wizje utożsamiali z duchami natury. Wielkie religie oparto w dużej mierze o przekazy duchowe płynące wprost od Boga, bóstw, względnie aniołów lub innych istot wyższych od człowieka. Objawienia, jakich doznali Mojżesz lub Mahomet, jako żywo wpisują się we współczesną definicję channelingu.
Alternatywny ruch kulturowy New Age, zapoczątkowany w latach sześćdziesiątych XX wieku, głosił przede wszystkim konieczność powrotu do głębi spirytualnej natury człowieka, a jego liderzy popularyzowali duchowość Wschodu oraz wszelkie praktyki pozwalające zwrócić się do własnego wnętrza, do głębszej duchowości. Wiele mówiono również o mahatmach, wniebowstąpionych mistrzach oraz tzw. czuwających, czyli opiekunach planety mających obserwować i stymulować rozwój ludzkości. Opiekunach, dodajmy, powołanych do duchowego przewodnictwa.
Ruch New Age głosił, że aby poznać tajniki parapsychologii, należy rozwijać intuicję, a wtedy umysł uchyli przed nami swoje tajemnice. Takie terminy, jak: podświadomość, rozwój osobisty, miłość czy uzdrowienie jaźni stały się synonimem szczęścia i samorealizacji.
Oczywiście te poglądy doprowadziły do swoistego renesansu channelingu, gdyż nadejście Ery Wodnika i zmiana duchowego paradygmatu wymagały prowadzenia i doradztwa, a te miały zapewnić przekazy międzywymiarowe.
Publikacja książek Ericha von Dänikena i jego szokująca koncepcja o paleoastronautach odwiedzających Ziemię oraz wcześniejsze wydarzenia w Strefie 51 (USA Nevada), gdzie zgodnie z kanonem teorii spiskowych miał rozbić się niezidentyfikowany obiekt latający, doprowadziły do rozkwitu hipotez na temat UFO. Ogromne rzesze ludzi skierowały swą uwagę na tematykę pozaziemskich cywilizacji i kontaktu z nimi. W ten sposób rozwinął się nowy trend w channelingu, tj. przekazy od wysoko zaawansowanych duchowo istot z innych galaktyk lub odległych gwiazdozbiorów.
Przedstawiona tu krótko ewolucja channelingu jasno pokazuje, że narzędzia są niezmienne, a jedynie obraz rozmówcy jakby dostosowuje się do czasów sobie współczesnych.
Przeczytaj również:
Reinkarnacja – co to jest, dowody, jak poznać swoje poprzednie wcielenia
Jak działa channeling?
Channeling wymaga wejścia w odmienny stan świadomości. Może być formą podróży astralnej, podczas której osoba opuszcza ciało i w niefizycznej formie łączy się z wyższymi bytami duchowymi lub przemieszcza się do innych wymiarów, gdzie nawiązuje kontakt z ich rezydentami.
Współcześni praktycy channelingu używają różnych technik, w tym medytacji, pisma automatycznego, hipnozy i stanów podobnych do transu, aby stać się „otwartymi kanałami” odbierającymi wiadomości od mistycznych istot.
Korzystając ze wspomnianych technik media channelingowe uzyskują pewne informacje, które spisują świadomie lub pismem automatycznym, ewentualnie nagrywają opis przekazu jako zapis audio lub video.
Najbardziej znani channelingowcy
Lista znanych channelingowców jest dość długa. Na potrzeby tego artykułu skupię się na czasach współczesnych. Niewątpliwie warto wspomnieć o kilku najbardziej charakterystycznych i wpływowych osobach, których przekazy ukształtowały wielu odbiorców. Co ciekawe, w tej osobliwej gromadzie nie brakuje i naszych rodaków.
Chyba najbardziej znaną channelerką jest Barbara Marciniak, Amerykanka polskiego pochodzenia. Autorka od roku 1988 odbiera przekazy od istot nazywających siebie Plejadanami. Na kanwie przekazów otrzymanych od owych Plejadan powstały liczne książki, które przetłumaczono na ponad dwadzieścia języków i sprzedano w milionach egzemplarzy.
Kolejnym Polakiem posługującym się channelingiem jest Igor Witkowski. To pisarz i dziennikarz zajmujący się techniką wojskową. Jego kilkunastotomowa seria „Instrukcje przebudzenia”, oparta w znacznej mierze na przekazach z wyższych wymiarów, cieszy się nieustającym zainteresowaniem czytelników.
Z kolei Geoffrey i Linda Hoppe odbierają przekazy Tobiasza, wzniesionego mistrza duchowego, który powrócił, by za pośrednictwem sfer anielskich przekazać wiedzę o ewolucji świadomości rasy ludzkiej. Przypomina on też o Domu Ducha, z którego wszyscy pochodzimy i którego cząstkę nosimy w sobie. Odczuwamy go poprzez czakrę serca.
Inny kontaktowiec to Alex Collier, twierdzący, że od ósmego roku życia kontaktują się z nim istoty z Andromedy. Collier utrzymuje iż został zabrany na Andromedę i tam objawiono mu pradawną wiedzę przydatną również dla wzniesienia duchowego na Ziemi.
Natomiast Tom Kenyon otrzymuje przekazy od Hatorów, międzywymiarowych i międzygalaktycznych istot pragnących wspierać ludzkość i wprowadzić ją na nowy poziom rozwoju duchowego.
Kolejnym znanym kontaktowcem jest Daryl Anka, channelingujący Bashara, wielowymiarową istotę z cywilizacji pozaziemskiej Essassani, która pochodzi z przyszłości.
Przeczytaj również:
Sny prorocze – czym są, jak je rozpoznać?
Czy każdy ma zdolności do channelingu?
Wiele wskazuje na to, że choć wszyscy posiadamy pewnego rodzaju zdolności do kontaktów pozazmysłowych, dzięki czemu wchodzimy w pole Akaszy lub też telepatycznie kontaktujemy z innymi ludźmi, to jednak channeling wymaga pewnych specjalnych predyspozycji. Mówi się też o swego rodzaju doborze, jaki mają prowadzić istoty wchodzące w relację z tzw. kontaktowcami.
Kto więc może nawiązać kontakt? Wyznawcy New Age twierdzą wręcz, że możliwości kontaktowe uzależnione są wprost od wibracji energetycznej danej osoby. Innymi słowy, im ktoś jest wyżej rozwinięty duchowo, tym większa jest szansa, iż zostanie z nim taki kontakt nawiązany. Najwyraźniej kontakt z przewodnikami duchowymi dla niedowiarków jest stratą czasu, a dla wierzących może być przeżyciem ponad ich siły psychiczne.
Czy medium przekazu energetycznego można wierzyć?
Istnieją również media, które poprzez sesje channelingu, niejako na zlecenie swoich klientów, wchodzą w pola informacyjne i pozyskują wiedzę na zadany temat. Może to dotyczyć zarówno spraw praktycznych, jak i informacji istotnych dla rozwoju świadomości danej osoby. Przykładem takich kontaktowców są czytający Kroniki Akaszy.
Czy można tym osobom ufać? Myślę, że każdy przypadek warto rozpatrywać indywidualnie i w kontekście tego, co nam – jako pytającym – przyniosły uzyskane odpowiedzi. Jeśli wnoszą one w nasz świat harmonię, zrozumienie, poczucie bezpieczeństwa i porządkują naszą przestrzeń, to bez wątpienia są dobre. I nie ma tu znaczenia, czy ukojenie przynoszą nam przekazy Plejadan skierowane do całej ludzkości, czy treści pozyskane specjalnie dla nas. Jednym słowem – po owocach ich poznacie.
Channeling pozwala spojrzeć na świat bez wpojonych wcześniej schematów i ograniczeń. Poszerza pole możliwych wyborów, daje wyobrażenie tego, co nazywamy wszechświatem i kosmiczną mądrością. To nowe doświadczenie może stać się inspirującą drogą.
Czy channeling może być niebezpieczny? Ponieważ świat jest dla nas takim, jakim go widzimy, to zmiana perspektywy może niejako ruszyć z posad to, co wcześniej postrzegaliśmy jako bezpieczny fundament. Wstrząs poznawczy wyzwala zwykle całą serię zdarzeń i zmian, które wprowadzamy do swojego życia. Zatem fundamentalne pytanie brzmi: czy korzystając z przekazów jesteś gotów przyjąć zmianę w sobie?
Przeczytaj również:
Kamienie lecznicze – właściwości, rodzaje, na jakie choroby, czy naprawdę działają?
Channeling a nauka
Nauka sytuuje channeling w grupie fenomenów paranormalnych opartych jedynie na wierze osób zanurzonych w nurcie New Age lub innych systemach duchowych. Poza tym uczeni wskazują, że owe przekazy są mało przejrzyste lub bardzo powierzchowne. Zawierają często kompilację przekazów, znanych jako Święte Księgi różnych ziemskich religii. W sferze praktycznej źródło nauk na przykład Plejadan jest nie do zweryfikowania metodami naukowymi.
