Ada Edelman

Przez wieki wierzono, że starożytni mistycy (channelingowcy) mieli specjalne predyspozycje pozwalające im docierać do ukrytych wymiarów. Ludzie ci bardzo często przejawiali również inne zdolności paranormalne, np.

Śmierć w ludzkiej egzystencji to temat tak samo naturalny, jak narodziny. Zgodnie z cyklem życia, w ciele następują zmiany starzeniowe prowadzące do jego całkowitej niewydolności.

Postrzegając sen jako zjawisko globalne, dojdziemy do wniosku, że śnienie ma fundamentalne znaczenie dla ludzkości, a nie tylko dla człowieka jako jednostki. Dziś jest tak samo istotne jak wieki temu, gdyż łącząc świat widzialny z niewidzialnym, stanowi spoiwo ludzkich dusz i myśli.

Pierwsze skojarzenia ze słowem wampir prowadzą nas do filmu „Nosferatu” i budzącej grozę postaci hrabiego Orloka lub do zromantyzowanej przez Brama Stokera wersji mrocznego kochanka, czyli hrabiego Drakuli. Słowo wampir okazało się jednak tak symbolicznie nośne, że zaadaptowały je zarówno psychologia, jak i medycyna energetyczna oraz popkultura.

Niemiecki termin „poltergeist” znaczy dosłownie „hałaśliwy duch”. Już samo to barwne określenie w znacznym stopniu definiuje zjawisko, jakiemu poświęcony jest niniejszy artykuł.

Wiara w istnienie życia pozagrobowego jest powszechna, a jej korzenie sięgają początków historii ludzkości. Od animizmu (anima – duch, tchnienie, życie), czyli przekonania, że miejsca, zjawiska atmosferyczne, materia ożywiona i nieożywiona, a w szczególności człowiek posiadają esencję duchową, przez kult przodków, po największe religie i spirytyzm, ludzie próbowali wyobrazić sobie świat rzeczywistości niejawnej, a także nawiązać z nim kontakt.

Praktycznie wszystkie duchowe tradycje, bez względu na ich występowanie, posiadają koncept zgodnie z którym istnienie każdej żywej istoty, a przede wszystkim człowieka, zostaje odnotowane w wielkiej Księdze Życia. I tak, w źródłach hinduskich, egipskich, perskich czy w legendach druidów odnajdujemy te same wzmianki o umyśle Boga pamiętającym każdego z nas i znającym wszystkie nasze uczynki.

Mianem orba określa się zazwyczaj małe, kuliste anomalie świetlne widoczne na zdjęciach i filmach. Czy są to drobinki kurzu, światło obiektywu, a może.

Pogląd dopuszczający możliwość przejęcia ciała ludzkiego przez wrogie moce, pragnące sterować jego zachowaniem, był szeroko rozpowszechniony w kulturach starożytnych. Kultura masowa sprowadziła egzorcyzmy do przerażających spektakli, w których ksiądz walczy z demonami.

Jasnowidzenie to retrokognicja, czyli widzenie zdarzeń przeszłych, ale też zdalne postrzeganie obejmujące bieżące wydarzenia – bez udziału zmysłów. Czasem trzeba się do tego posłużyć przedmiotami lub fotografiami.