Imieniny Hanny
Imieniny Hanny celebrujemy w Polsce zazwyczaj 26 lipca (to nie pomyłka, dokładnie wtedy, kiedy przypadają inne bardzo znane imieniny – imieniny Anny). Warto zaznaczyć, że obchody te nie ograniczają się tylko do tej daty – dodatkowo Hanna może świętować imieniny: 16 lipca, 1 września, a także 9 października.
Hanna oznacza wdzięk – znaczenie imienia Hanna
Hanna to imię pochodzenia semickiego (wywodzi się z hebrajskiego wyrazu hannah oznaczającego „łaska” i „pełna wdzięku”). Nie bez przyczyny osoby o tym imieniu kojarzone są z łagodnością i dobrym usposobieniem. Dawniej (są na to dowody w postaci wpisów w średniowiecznych księgach, a nawet na starożytnych zwojach) nazywało się tak te kobiety, które darzyły innych życzliwością i potrafiły cieszyć się z małych gestów. Współcześnie imię to nadal niesie pozytywne skojarzenia. Hanna łączy ludzi, a przy tym wskazuje na wewnętrzną harmonię i wdzięk.
Przeczytaj również:
Halina – imię, imieniny, znaczenie, pochodzenie
Pochodzenie imienia Hanna
Hanna jest jedną z wielu form imienia Anna, a fakt ten rozprzestrzenił się na całym świecie, szczególnie w kulturze chrześcijańskiej. Imię to było znane i używane od średniowiecza, kiedy to – między innymi dzięki postaci św. Anny (wg tradycji matki Maryi i babci Jezusa) – stało się jednym z najbardziej popularnych popularne imion żeńskich – w Polsce i innych krajach europejskich.
Osobowość Hanny
Kobiety noszące imię Hanna często charakteryzują się wyjątkową równowagą i spokojem, które przyciągają innych (zanim jednak docenimy tę cechę – warto zaznaczyć, że pod tą powierzchnią spokoju kryje się niezwykle silna i zdecydowana natura).
Hanna to kobieta pełna energii, ciepła i empatii, ciesząca się ogromną sympatią innych ludzi. Hanna potrafi słuchać i otaczać troską zarówno bliskich, jak i obcych.
Nigdy nie złamie danego słowa. Jej umiejętność zrozumienia i cierpliwość sprawiają, że łatwo zjednuje sobie przyjaciół, chętnie angażuje się również w działalność społeczną, stając się dla innych opoką w trudnych momentach ich życia. Często bywa wrażliwa na krzywdę i niesprawiedliwość.
Z drugiej strony, Hanna potrafi być równie silna i niezłomna, zwłaszcza gdy sytuacja wymaga obrony jej wartości lub bliskich osób.
Nie ma w niej miejsca na uległość, jeśli chodzi o sprawy fundamentalne – jej odwaga potrafi zaskoczyć tych, którzy znają ją jedynie z codziennej łagodności.
Co ważne, osoby o tym imieniu zwykle cenią sobie harmonię i unikają konfliktów, jednak gdy już muszą się zmierzyć z przeciwnościami losu, robią to z pełną determinacją i wytrwałością.
Predyspozycje zawodowe – Hanna w związku i w pracy
W sferze osobistej Hanna jest uosobieniem delikatności i subtelności, dzięki czemu jest partnerką wrażliwą i oddaną. Jej serce jest otwarte, ale wymaga spokoju i bezpieczeństwa, które da jej jedynie odpowiedzialny i troskliwy towarzysz życia. W miłości ceni sobie lojalność, a jej uczucia są głębokie i trwałe. Ten, kto wybierze ją za towarzyszkę życia, musi umieć docenić tę miłość i dać jej poczucie stabilizacji, bo wtedy Hanna odda się bez reszty i zrobi to z wielkim zaangażowaniem.
W pracy natomiast Hanna wykazuje się systematycznością i cierpliwością – cechami, które pozwalają jej osiągać sukcesy w zawodach wymagających troski o innych.
Doskonale odnajdzie się w branżach, które skupiają się na opiece nad innymi: pedagogice, medycynie, psychologii czy pracy społecznej. Jej empatia i zdolność do pracy z ludźmi budują zaufanie i tworzą atmosferę wsparcia. Jednocześnie rzetelność i skrupulatność Hanny sprawiają, że jest cenionym pracownikiem, na którego zawsze można liczyć.
Przeczytaj również:
Helena – imię, imieniny, znaczenie, pochodzenie
Hanna – zdrobnienia
Imię Hanna, choć proste i zwięzłe, posiada wiele uroczych zdrobnień. To one sprawiają, że znajomi, rodzina czy przyjaciele mogą podkreślić bliskość i czułość w relacjach rodzinnych i towarzyskich. Najpopularniejsze formy to: Hania, Haneczka, Hanusia, Hanulek, Hanka, Hanuś, Haniusza, Anulka.
Odmiana imienia Hanna
Mianownik: Hanna (l. poj.), Hanny (l. mn.).
Dopełniacz: Hanny, Hann.
Celownik: Hannie, Hannom.
Biernik: Hannę, Hanny.
Narzędnik: z Hanną, z Hannami.
Miejscownik: o Hannie, o Hannach.
Wołacz: Hanno!, Hanny!
Hanna – formy obcojęzyczne
Imię Hanna – tak popularne w języku polskim – ma swoje odpowiedniki również w innych językach świata.
Hanna – forma używana w: Polsce, Niemczech, krajach skandynawskich, Izraelu; na Węgrzech i w krajach angielskojęzycznych.
Hannah – angielska i niemiecka forma z dodatkowym „h” podkreślająca hebrajskie pochodzenie.
Channah/Ḥannah – oryginalna hebrajska forma (חַנָּה).
Hanne – forma skandynawska i niemiecka, często zdrobnienie w tych językach.
Hana – bliska fonetycznie forma używana, m.in. w językach: japońskim, arabskim i czeskim.
Ганна – wschodniosłowiańska (ukraińska, białoruska) forma imienia.
Znane osoby o imieniu Hanna
Imię Hanna nosi wiele kobiet, które zapisały się wyraźnie na kartach historii i kultury, potwierdzając, jak różnorodne i wartościowe mogą być osoby o tym imieniu. Znane Hanny to m.in.:
Hanna Krall – polska pisarka, publicystka i dziennikarka.
Hanna Lis – dziennikarka telewizyjna.
Hanna Mikuć – polska aktorka.
Hanna Śleszyńska – aktorka, aktorka kabaretowa i piosenkarka.
Hanna Bakuła – malarka oraz scenografka.
Hanna Banaszak – wokalistka jazzowa.
Hanna Suchocka – ministra i była premier.
Hanna Gronkiewicz-Waltz – prawniczka i wieloletnia prezydent Warszawy
Patronki Hanny
Najważniejszą patronką osób noszących imię Hanna w Kościele katolickim jest św. Anna (niestety wśród świętych i błogosławionych nie ma żadnej Hanny). Św. Anna wg tradycji uważana jest za matkę Najświętszej Maryi Panny oraz babkę Jezusa Chrystusa. Jest czczona jako opiekunka i patronka: matek, małżeństw, wdów oraz osób ubogich i sierot.
Jej postać symbolizuje: macierzyństwo, troskę i wiarę. Kult św. Anny sięga już pierwszych wieków chrześcijaństwa, jednak największy rozkwit jej czci nastąpił w średniowieczu, kiedy to powstało wiele kościołów i sanktuariów jej poświęconych.
Oprócz św. Anny, ważną (choć mniej znaną) patronką imienia Hanna jest św. Anna Line, angielska męczennica żyjąca na przełomie XVI i XVII wieku. Zginęła w 1601 roku za swoją niezłomną wiarę i odwagę, kiedy to w czasach prześladowań religijnych ukrywała katolickich kapłanów, ryzykując własne życie. Stracona za swoje przekonania stała się symbolem poświęcenia, odwagi i wierności wobec religii.
