Rozejście spojenia łonowego – przyczyny, objawy, poród, leczenie, ćwiczenia

Rozejście spojenia łonowego po porodzie i w ciąży

Rozejście spojenia łonowego to często występująca dolegliwość u kobiet w ciąży. Fizjologiczne pojawia się u wszystkich pań, które spodziewają się dziecka. To dzięki niemu dziecko ma szansę bezpiecznie przyjść na świat kanałem rodnym podczas porodu siłami natury.

Normą w rozchodzeniu się kości miednicy uznaje się rozejście do 10 mm. Rozejście wykraczające poza 10 mm stanowi patologię i daje nierzadko dokuczliwe objawy. Ból spojenia łonowego w ciąży może przestraszyć niejedną mamę, jednak warto pamiętać, że bolesność w okolicy spojenia nie musi mieć wpływu na zdrowie dziecka oraz przebieg ciąży.

Ból w okolicach spojenia łonowego po porodzie lub ból kości łonowej po porodzie mogą wystąpić jako element połogu, świadczący o regenerowaniu się struktur naruszonych podczas narodzin dziecka. Jeśli spojenie zaczęło boleć dopiero po porodzie można poddać się badaniu fizjoterapeutycznemu, jednak nie powinno mieć to związku z ewentualnym rozejściem. Rozpoznanie problemu potwierdza USG. Rozejście spojenia łonowego uwidacznia w badaniu poszerzoną przerwę między kośćmi.

Przyczyny rozejścia spojenia łonowego w ciąży

Rozejście spojenia łonowego w ciąży to naturalny mechanizm ciała przygotowujący miednicę do porodu. Spojenie łonowe jest chrząstką, która pod wpływem działania hormonów, dokładnie relaksyny, rozpuszcza się i pozwala na rozchodzenie się kości miednicy. Rozejście spojenia łonowego umożliwia przedostanie się dziecka w bezpieczny sposób na świat. Jednak w niektórych przypadkach zdarza się, że miednica zaczyna się rozchodzić wcześniej. Predyspozycje do rozejścia spojenia łonowego to:

• nadwaga przed ciążą,
• podnoszenie ciężkich rzeczy w czasie ciąży,
• słaby gorset mięśniowy,
• kolejna ciąża.

W niektórych przypadkach dysfunkcja spojenia łonowego jest przeciwwskazaniem do wykonywania jakiejkolwiek aktywności fizycznej, łącznie z drobnymi pracami domowymi oraz długim chodzeniem. Jeśli jednak lekarz prowadzący wyrazi zgodę na ruch oraz terapię, panie w ciąży mogą wykonywać różne ćwiczenia oraz poddawać się metodom fizjoterapeutycznym, które zdecydowanie pomagają zapobiec uporczywej bolesności.

Rozejście spojenia łonowego – objawy

Rozejście spojenia łonowego sygnalizuje ból w okolicy spojenia. Dolegliwości bólowe mogą poważnie dokuczać paniom w ciąży.

Charakterystyczne cechy bólu występujące przy rozejściu spojenia łonowego to:

• ból towarzyszy cały dzień i uniemożliwia normalną aktywność
• ból jest odczuwany jako rozchodzenie się i osłabienie całej miednicy
• rozejście powoduje brak stabilności w okolicy bioder oraz dolnej okolicy kręgosłupa
• ból może wędrować (niektóre panie boli bardziej z przodu jako ból kości łonowej, inne z boku w pachwinach, a także z tyłu na kości krzyżowej)
• trudność sprawia stawanie na jednej nodze czy długie chodzenie, a także przewracanie się na boki w czasie leżenia oraz wstawanie z pozycji leżącej

Dość często rozejściu towarzyszy ból oraz zablokowanie stawów krzyżowo-biodrowych. Objawy rozejścia spojenia łonowego mogą się nasilać wraz z trwającą ciąża. Ból zazwyczaj pojawia się około 2 trymestru, kiedy ciężarna zaczyna przybierać na wadze. Jednak ze względu na indywidualne predyspozycje, rozejście może pojawić się właściwie w każdym momencie ciąży.

Poród a rozejście spojenia łonowego – kiedy cesarka?

Mamy z rozejściem spojenia łonowego martwią się o poród. Niestety w nasilonym stanie rozejścia poród siłami natury byłby zbyt ryzykowny dla matki oraz dziecka. Podczas porodu naturalnego mogłoby dojść do zupełnego rozejścia się miednicy i rozerwania chrząstki łączącej kości. Rozejście spojenia, popularnie nazywane jako zapalenie spojenia łonowego może być wskazaniem do przeprowadzenia porodu przez cesarskie cięcie. Jednak to rozwiązanie dotyczy pań w bardzo ciężkim stanie z poważnym rozchodzeniem się kości miedniczych. Statystki pokazują, że panie, które skarżyły się na ból miednicy w ciąży rodzą siłami natury i nie mają poważnych powikłań poporodowych.

Kobiety często zastanawiają się, jakie jest zagrożenie, jeżeli chodzi o kwestię rozejście spojenia łonowego a druga ciąża. Pacjentki, które doświadczyły rozejścia w pierwszej ciąży muszą natomiast uważać w kolejnej ciąży. Rozejście może nasilić się w każdej następnej ciąży, dlatego konieczne jest skorygowanie oraz przygotowanie ciała przed zajściem w ciąże, aby przeciwdziałać nawracaniu rozejścia.

Leczenie – operacja i pas na rozejście spojenia łonowego

W niektórych sytuacjach leczenie rozejścia spojenia łonowego można przeprowadzić dopiero po porodzie. Wówczas w znieczuleniu ogólnym dokonuje się repozycji kości łonowych oraz założenia opaski, która wspomaga utrzymanie tej pozycji. Pacjentka po operacji musi leżeć przez 6 tygodni, aby kości miały szansę ustawić się w prawidłowym ułożeniu w obrębie miednicy.

Dość pomocny jest także pas ortopedyczny na spojenie łonowe, które panie noszą nawet w ciąży. Istotne jest to, że powinien on stabilizować miednicę i mocno podtrzymywać struktury w obrębie bioder. Noszenie pasa powoduje, że pacjentki czują się stabilniej i nie odczuwają intensywnie bólu, jednak sam pas nie leczy rozejścia.

Rozejście spojenia łonowego – ćwiczenia i fizjoterapia

Bardzo wiele może pomóc fizjoterapia rozejścia spojenia. Właściwie na każdym etapie ciąży zaleca się, aby pacjentki z tą dolegliwością wykonywały proste ćwiczenia, które zapobiegają dalszym powikłaniom. Wśród nich są ćwiczenia mięśni Kegla, inaczej mięśni dna miednicy. Ćwiczenie to wykonuje się, zaciskając mięśnie krocza w pozycji leżącej lub siedząc na piłce. Poza tym istotne jest wzmocnienie mięśni nóg i dolnego odcinka pleców. Ważne, aby ciężarna nauczyła się prawidłowej postawy ciała ze szczególnym zwróceniem uwagi na pochylenie miednicy i ustawienie jej w pozycji neutralnej.

Ta dolegliwość jest też ważna w kontekście porodu, ponieważ często rozejście spojenia łonowego a cesarskie cięcie to konieczność. W takim przypadku poza ćwiczeniami dna miednicy należy koniecznie zadbać o prawidłową regenerację i mobilizację blizny po zabiegu. Aby dokładnie poznać sposoby rehabilitacji, warto udać się do wyspecjalizowanego fizjoterapeuty uroginekologicznego, który poza pokazaniem ćwiczeń, może też pomóc terapią manualną, taśmami kinesjotaping oraz technikami powięziowymi.