Dziecko spadło z łóżka – co robić? Jak zapobiegać upadkom z łóżka?

Do upadku dziecka dochodzi zazwyczaj albo wtedy, kiedy dziecko śpi z rodzicami (może nawet przemieścić się, jeśli zostało ułożone pośrodku), albo gdy zostaje na chwilę na sofie bez opieki. W tym drugim przypadku upadek może być wielkim zaskoczeniem dla rodziców. Zdarza się bowiem, że maluch prezentuje nowe umiejętności przemieszczania się akurat w tej jednej, krótkiej chwili, w której opiekun na chwilę odwrócił wzrok.

Większość rodziców bardzo mocno przejmuje się taką sytuacją. Dziecko, które spadło z łóżka, najczęściej bardzo mocno płacze, co nasuwa wniosek, że stała mu się ogromna krzywda i natychmiast powinien zobaczyć je lekarz. Spokojnie – zazwyczaj wcale tak nie jest.

Przeczytaj również: Jak przetrwać upały w ciąży?

Co robić, gdy dziecko spadło z łóżka?

Przede wszystkim postaraj się zachować spokój. Przytul maluszka do piersi, mów do niego łagodnym tonem, ukołysz. Nie unoś głosu w przestrachu, nie wpadaj w panikę. Twoja zimna krew pozwoli niemowlęciu szybciej dojść do siebie.

W opanowaniu własnych emocji z pewnością pomoże Ci wiedza o tym, że kości czaszki u małych dzieci nie są jeszcze sztywno zrośnięte – tak będzie dopiero po 2. roku życia. Z tego właśnie powodu główka ma większą „amortyzację”.

Znaczenie ma również wysokość, z jakiej spadło dziecko. W przypadku łóżka czy kanapy jest to zazwyczaj od 50 do około 70 centymetrów – czyli tyle, ile wynosi długość ciała dziecka. Takie upadki są najczęściej niegroźne.

Dziecko spadło z łóżka – na co?

Oceniając potencjalne ryzyko wystąpienia zagrożenia, zwróć uwagę na to, na co dokładnie spadło dziecko. Najmniejsze zagrożenie związane jest z upadkiem na płaską powierzchnię – dywan bądź podłogę. Może jednak zdarzyć się tak, że na podłodze leżała twarda zabawka, a nawet, że maluszek uderzył się o narożnik ściany – takie okoliczności zwiększają prawdopodobieństwo urazu.

Ważne jest również to, na jaką część ciała upadło niemowlę – bardziej niebezpieczne są upadki głową w dół.

Dziecko spadło z łóżka – kiedy do szpitala?

Sytuacją, w której bezwzględnie trzeba wezwać pogotowie, jest oczywiście ta związana z utratą przytomności. Jeśli dziecko po upadku jest nieprzytomne, ale oddycha, należy je położyć w pozycji bocznej bezpiecznej i oczekiwać na przyjazd karetki. Jeśli nie oddycha – trzeba rozpocząć resuscytację, która w przypadku niemowląt polega na naprzemiennym wykonywaniu 30 uciśnięć i 2 wdechów.

Powyższe okoliczności zdarzają się niezwykle rzadko. Najczęściej jest tak, że przestraszone niemowlę uspokaja się po chwili – wówczas musisz dokładnie obejrzeć jego główkę. Szukaj zaczerwień, wgłębień, guzów, nierówności. Gdy wyczujesz guza, przyłóż do niego chłodny okład, który zmniejszy obrzęk – może być to wilgotny ręcznik albo dwie kostki lodu owinięte w chusteczkę, sprawdzi się również schłodzona łyżka. W przypadku wyczuwalnych pęknięć albo widocznych wgłębień w czaszce bezzwłocznie należy wezwać pogotowie lub udać się do szpitala.

Jeśli nie widzisz wgłębień albo pęknięć, musisz obserwować malca przez około 3 godziny – starając się jednocześnie, by nie zasnął. To ważne, ponieważ ewentualne objawy np. wstrząśnienia mózgu będą łatwiejsze do zauważenia, gdy dziecko będzie aktywne.

Jakie sygnały świadczą o tym, że niemowlę, które spadło z łóżka, wymaga pilnej konsultacji z lekarzem? Są to:

• zmęczenie i senność dziecka w porze, w której zazwyczaj jest aktywne,
• długi, trudny do uspokojenia płacz,
• wymioty,
• brak apetytu oraz trudności z jedzeniem, np. z przełykaniem,
• gorączka,
• nierówne źrenice,
• rozbiegany wzrok,
• nietypowa apatia, niereagowanie na „zaczepki” ze strony rodzica.

Jak zapobiegać upadkom z łóżka?

Upadek dziecka z łóżka czy kanapy kończy się zazwyczaj tylko strachem i wyrzutami sumienia. Te emocje powinny stanowić cenną lekcję i zmotywować do większej uważności w przyszłości. Pamiętaj o tym, aby:

• Nigdy nie zostawiać dziecka samego na łóżku lub kanapie

Przekonanie, że dziecko nie jest w stanie się przemieścić, stanowi podłoże wielu upadków. Nawet gdy malec ma dopiero kilka tygodni, nigdy nie zostawiaj go samego na kanapie, przewijaku czy łóżku.

• Obniżyć dno łóżeczka na czas

Kiedy tylko zauważysz, że dziecko zaczyna siadać i raczkować, obniż łóżeczko. Nie odwlekaj tego.

• Zabezpieczyć łóżko

Jeśli dziecko śpi z wami, na podłodze połóż poduszki albo materac.

Bibliografia:

1. Maria Gruba, Jarosław Gucwa, „Postępowanie w stanach nagłych u dzieci”, wyd. Medycyna Praktyczna, 2020
2. Jak Grochowski, „Urazy u dzieci”, wyd. PZWL, 2000
3. Murkoff, Sz. Mazel, „Pierwszy rok życia dziecka”, wyd. Rebis, 2011