Wirus paragrypy – czym jest i jak długo trwa choroba?

Dlaczego paragrypę nazwa się grypą rzekomą?

Paragrypa jest nazywana grypą rzekomą przede wszystkim dlatego, że jest bardzo często mylona z grypą, szczególnie na początku choroby, która w obu przypadkach przebiega gwałtownie. Dodatkowo wirusy wywołujące obie choroby są aktywne w podobnym czasie.

Wszystkie cztery typy paragrypy są wywoływane przez wirusy z rodziny Paramyxoviridae, zwane parainfluenzą i należą do RNA-paramykowirusów. Czas ich rozwoju w organizmie wynosi od 2 do 6 dni. Każdy z rodzajów ma inny typ antygenów i charakteryzuje się nieco odmiennymi symptomami. Do osób najbardziej narażonych na ciężkie powikłania po paragrypie należą dzieci do 5. roku życia, ze względu na wciąż toczący się u nich proces nabywania odporności.

Przeczytaj też: Ile trwa ciąża?

Wirusy paragrypy są aktywne przez cały rok. Typy 1, 2 oraz 4 grypy rzekomej rozprzestrzeniają się jesienią i zimą, natomiast typ 3 jest aktywny wiosną oraz latem. Łagodniejsze zakażenia górnych dróg oddechowych powodują typy 2 i 4, a najgroźniejsze są typy 1 i 3 paragrypy. Mogą one spowodować zapalenie oskrzeli, a następnie płuc, a także znaczne zaostrzenie się astmy oskrzelowej. Ponadto mogą one wywołać ciężką chorobę zwaną zespołem krupu. Polega ona na zapaleniu górnych i dolnych dróg oddechowych, takich jak: krtań, tchawica oraz oskrzela, które zwężają swoją średnicę, przez co przy oddychaniu słychać specyficzny świst krtaniowy, czyli stridor, dotykający dzieci w wieku od pół roku do 3 lat.

Zobacz też: Świszczący oddech u dziecka

Jakie są objawy paragrypy?

Paragrypa przebiega inaczej u dorosłych i dzieci. Pierwsza grupa zazwyczaj dobrze radzi sobie z grypą rzekomą, czyli przechodzi ją dosyć łagodnie oraz bez powikłań. U małych dzieci do 5. roku życia oraz cierpiących na przewlekłe choroby płuc przebieg paragrypy może być poważny i pozostawić po sobie groźne powikłania.

Rodzice powinni być szczególnie wyczuleni na występowanie u dzieci poniższych objawów:

• podwyższonej temperatury ciała do 38 ° C;
• osłabienia organizmu i mniejszego apetytu;
• nagłego kataru;
• uczucia duszności;
• bólu gardła;
• odgłosu świstu, pojawiającego się przy oddychaniu;
• kaszlu przypominającego szczekanie psa.

Przeczytaj też: Powikłania po COVID-19 u dzieci

Diagnoza lekarska paragrypy obejmuje m.in.:

• rozmowę o objawach z młodym pacjentem i jego rodzicami;
• zbadanie gardła i nosa pacjenta;
• w razie wątpliwości – pobranie wymazu z gardła i odesłanie go do laboratorium;
• diagnostykę serologiczną w kierunku przeciwciał IgM, np. metodą ELISA. Niestety ten rodzaj badań daje tylko połowiczną skuteczność rozpoznania i nie jest skuteczny w określaniu konkretnego typu paragrypy, który zaatakował organizm;
• wykonanie zdjęcia rentgenowskiego klatki piersiowej.

Przeczytaj: Jak na COVID-19 chorują dzieci?

W jaki sposób można unikać zakażenia paragrypą?

Profilaktyka grypy rzekomej obejmuje podstawowe zasady higieny, takie jak częste mycie rąk, niedotykanie buzi, na którą łatwo przenieść wirusy czy unikanie bliskiego kontaktu z innymi osobami, czyli ograniczenie przebywania w zatłoczonych miejscach. Ważne jest także naturalne wzmacnianie odporności organizmu, poprzez stosowanie się do zasad zdrowego odżywiania oraz życia.

Różnice między grypą a paragrypą

Podstawową różnicą pomiędzy omawianymi chorobami są różne rodziny wirusów, które je wywołują. Grypa jest wywoływana przez wirusy z rodziny Orthomyxoviridae, a paragrypę wywołują wirusy z rodziny Paramyxoviridae. Inną różnicą jest to, że wirusy paragrypy wykazują stabilność genetyczną, a wirusy grypy mutują. Przy zarażeniu się paragrypą temperatura ciała dochodzi maksymalnie do 38°C, a przy grypie odnotowuje się wysoką gorączkę o wartości od 38°C. Różnice dotyczą także stopnia osłabienia organizmu, który przy grypie jest znacznie większy oraz występowania kataru dopiero w kolejnych dniach grypy lub jego braku. W przypadku paragrypy katar jest jej nieodłącznym objawem. Zakażeniom grypy można zapobiegać w przeciwieństwie do paragrypy poprzez coroczne szczepienie.

To również może Cię zainteresować: Jak zbijać gorączkę u dziecka?

Podobieństwa między grypą a paragrypą

Podobieństw pomiędzy chorobami grypy i paragrypy jest kilka. Pierwszymi z nich są częściowo podobne objawy kliniczne (poza wysokością gorączki) oraz sposób rozprzestrzeniania się wirusa poprzez drogę kropelkową, np. z wydychanym powietrzem oraz przez wydzieliny z gardła lub nosa. Kolejną zbieżnością pomiędzy omawianymi chorobami jest sezonowość ich występowania. Ważne jest także to, że w przypadku chorób wirusowych, takich jak grypa, koronawirus oraz paragrypa można się nimi zarazić nawet od osób, które są ich utajonymi nosicielami, czyli nie mają charakterystycznych objawów oraz przez kontakt z rzeczami, na których bytują wirusy, przeżywające na nich do 10 h.

Przeczytaj też: Czy grypa żołądkowa w ciąży może zagrozić dziecku?

Jak leczyć paragrypę?

Leczenie paragrypy powinno być prowadzone przez lekarza, właściwego do wieku pacjenta. W przypadku dzieci, zajmuje się nim pediatra. Grypa rzekoma musi być leczona stosownie do stopnia nasilenia objawów. Niektóre symptomy mogą być łagodzone poprzez przyjmowanie leków o działaniu zwalczającym stan zapalny oraz ból.

Przy zwężeniu dróg oddechowych lekarz zapewne przepisze leki, które je rozszerzają, czyli np. glikokortykosteroidy. Poza przyjmowaniem leków pacjent powinien dużo odpoczywać, nawadniać organizm oraz oddychać nawilżonym powietrzem. W przypadku ciężkiego przebiegu grypy rzekomej – objawiającym się zapaleniem krtani, tchawicy, oskrzelików czy oskrzeli – może być konieczny pobyt w szpitalu.