Jak radzić sobie z teściową?

Kłótnie z teściową a poziom stresu

Kłopoty i kłótnie z teściową to jedna z najbardziej stresujących okoliczności w życiu. Tak uznał amerykański psycholog, Thomas H. Holmes. Holmes stworzył skalę określającą siłę stresu w kontekście różnego rodzaju perturbacji życiowych. Umożliwia ona określenie poziomu stresu i jego ewentualnych konsekwencji zdrowotnych. Według autora skali, osobom narażonym na ponad 300 punktów stresu grożą poważne choroby somatyczne. Najbardziej stresującym zdarzeniem jest śmierć współmałżonka – 100 punktów. Kłótnie i starcia z krewnymi współmałżonka zebrały 29 punktów.

Dlaczego teściowa nie lubi synowej?

Młody człowiek przyprowadził do matki dwie dziewczyny.

Zgadnij, która będzie moją żoną? – pyta.

– Ta ruda. Od razu ją znienawidziłam – odpowiada matka.

Czy ten dowcip przypomina ci jakieś życiowe wydarzenie?

Matka jest najważniejszą kobietą w życiu syna aż do momentu, w którym się on nie ożeni. Bywa niestety też tak, że syn jest najważniejszym mężczyzną w życiu matki. To oznacza, że nie ma ona bliskiego kontaktu ze swoim mężem lub jest samotna. Problem pojawia się, jeśli matka nie potrafi zrezygnować ze swojej pozycji, gdy w życiu syna pojawia się żona.

Teoretycznie powinna wręcz wypchnąć go z gniazda, nie zatrzymywać przy sobie. Ale z tym jest różnie. Czasem perspektywa separacji wywołuje paniczny lęk i agresję. Nie jest to jednak przejawem wyrachowania czy braku miłości do syna, ale raczej zagubienia i samotności jego matki.

Co jeszcze sprzyja wzajemnej niechęci? Za ciasne mieszkanie, w którym przyszło żyć z teściową czy zderzenie dwóch silnych osobowości, np. żony i matki. Statystycznie aż jedna trzecia naszych relacji charakteryzuje się mniejszą lub większą niechęcią. Wrogość może być sposobem na odnalezienie własnej tożsamości – koncentracja na negatywnych emocjach sprawia, że człowiek czuje się kimś konkretnym, a do tego ważnym i groźnym.

Przeczytaj też: Krytyka metod wychowawczych rodziców przez dziadków

Problemy z teściową po urodzeniu dziecka

Teściowe rzadko kiedy uważają, że początkująca mama ich wnuka dobrze daje sobie radę z nową rolą społeczną. Zwykle młode mamy słyszą: „ona źle zajmuje się dzieckiem”, „za słabo je ubiera”, „za często karmi”, „kiedy ja miałam małe dziecko, nie było pampersów, słoiczków, a lepiej dawałam sobie radę”.
Poza tym teściowa jest przekonana, że żona jej syna nie opiekuje się wystarczająco dobrze swoim mężczyzną.
Jaka jest na to rada? Najczęściej można usłyszeć, że synowa powinna się starać milczeć dyplomatycznie, przechodzić nad uwagami teściowej do porządku dziennego, a poza wszystkim – po prostu robić swoje. Można też inaczej. Polubić swoją teściową, postarać się ją zrozumieć i zaprosić do współpracy. Kiedy ma zapędy np. do skontrolowania jakości twojego zajmowania się dzieckiem, odwrócić jej uwagę prośbą o... zrobienie pierogów ze śliwkami, bo „Jacek nie może się ich nachwalić, a ja absolutnie nie mam pojęcia, jak się do tego zabrać”. Z pewnością będzie zachwycona.

Zobacz też: Czym jest syndrom jedynaka?

Po czyjej stronie „powinien” stanąć mąż?

Często mężczyzna może czuć się rozdarty czy przestraszony, zwłaszcza jeśli matka nie ułatwia sprawy, a ojca brak. Rzeczywistość jest brutalna – dorosłości nie wolno mężowi odpuszczać, nie da się również dorosnąć zamiast partnera.

Problem relacji z teściową nie rozgrywa się na linii teściowa – synowa, ale raczej między matką a synem. To on musi uświadomić sobie, że nowa rola, jaką na siebie wziął, czyli rola męża, zobowiązuje do opuszczenia boku matki. Teraz jego podstawowym zadaniem jest tworzenie własnej rodziny i to jest obszar, za który przede wszystkim jest odpowiedzialny.

Co robić, jeśli zachowanie teściowej cię rani, a twoje reakcje na nią nie działają? Jeśli w kontaktach z nią czujesz się tłamszona lub poniżana, szczerze porozmawiaj z partnerem. Poproś, by nie pozostawał bierny. Pewnie nie będzie zachwycony perspektywą interwencji, ale gdy zareaguje, jest szansa, że teściowa będzie inaczej się do ciebie odnosić.

Często młodzi mężowie przyjmują strategię uników – to ich problem, niech same sobie radzą. To wygodna filozofia, ale sprawdza się tylko do pewnego momentu. Obowiązkiem męża jest lojalność wobec ciebie, nawet jeśli przez to jego relacje z matką czasowo się ochłodzą. Powinien wyraźnie pokazać, że chce, by jego mama cię szanowała. Ważne jest też to, by twój partner nie miał poczucia, że chodzi wyłącznie o władzę między tobą a jego mamą, bo wtedy słusznie będzie czuł się jak przedmiot walki, a nie strona w waszym sporze.

A co jeśli mąż nie chce reagować, staje po stronie matki i jest nieczuły na twoje argumenty? Prawdopodobnie twój partner ma problem, by stać się samostanowiącym o sobie mężczyzną. Będąc pod dominującym wpływem matki, nie nauczył się jej sprzeciwiać, za bardzo obawia się jej reakcji.

To też może Cię zainteresować: Czym jest wychowanie bezstresowe?

Jak nie kłócić się z teściową?

Po pierwsze – zrozum ją i jego, wczuj się w sytuację na tyle, na ile pozwala rozsądek i zwykła empatia.

Po drugie – nieźle sprawdza się strategia: nie reaguj i rób swoje. Czasem milczenie i ignorowanie uwag teściowej jest dobrym sposobem, by zniechęcić ją do udzielania miliona "dobrych" rad i krytykowania. Gdy masz dość jej komentarzy, możesz powiedzieć, że owszem, cenisz sobie jej zdanie, ale i tak zrobisz po swojemu. Gdy jej krytyka cię boli, powiedz o swoich uczuciach i poproś, by się od niej powstrzymała.

Po drugie – stawiaj granice. Nie tłumacz się z nich i nie usprawiedliwiaj. Cierpkie komentarze odpieraj jak najprościej, np. „tak to u nas wygląda”. Za wszelką cenę nie odpowiadaj krytyką na krytykę.

Po trzecie – aby nie tracić dobrego humoru, pamiętaj o dwóch ważnych zasadach: nie lituj się za bardzo nad sobą i nie obwiniaj. Najlepiej zajmij się sobą i swoimi sprawami, mężowi zaś zostaw kontakty z mamą.

Po czwarte – czasem wykonaj miły, niezobowiązujący gest - o ile masz na niego ochotę. I wyobraź sobie, jak trudno musi jej być w sytuacji rozstania z najbliższą osobą.

Pamiętaj jednak, że nie jest możliwe, byś całkowicie zmieniła starszą panią. To, co możesz zmienić, to swoje nastawienie do niej: mniej się przejmuj, nie wchodź w niepotrzebne dyskusje, o ile to nie jest konieczne. Na to masz wpływ, na nią nie. Stawiaj granice tam, gdzie uważasz, że są naruszane. Do tego masz prawo.

Przyjrzyj się bliżej własnym uczuciom. Czy tobą także nie powodują emocje na wyrost? Czy coś stracisz, gdy zejdziesz z wojennej ścieżki? Pewnie nic, zyskasz za to dystans do całej sytuacji. Pokażesz, że nie angażujesz się tak bardzo, jak ona. Pamiętaj, teściowa wbrew pozorom też chce być przez ciebie akceptowana. Nie wszystkie synowe i teściowe ze sobą walczą. Jeśli wyciągniesz do niej dłoń, spróbujesz się z nią zaprzyjaźnić, być może zyskasz w niej przyjaciółkę.

A na pocieszenie dla tych żon, którym trudno się zdobyć nawet na współczucie – można powiedzieć, że każdy kryzys życiowy jest równocześnie szansą rozwoju. Nawet dla teściowej.