Oczywiście najpopularniejsze i najliczniejsze są szkoły
państwowe - ich przedstawiać właściwie nie trzeba. Warto tylko
przypomnieć, że podlegają rejonizacji. To oznacza, że każda taka
szkoła musi przyjąć dzieci, które mieszkają w jej - ściśle
określonym - rejonie. Te z innych rejonów przyjmowane są więc
jedynie wtedy, kiedy dana placówka ma dla nich miejsce a rodzic
złoży odpowiedni wniosek.
Państwowa szkoła podstawowa
Ma niewątpliwie wiele zalet. A przede wszystkim:
- jest bezpłatna;
- przeważnie - jako szkoła rejonowa - znajduje się
blisko miejsca zamieszkania, co oznacza oszczędność czasu
i dla dziecka częstszy kontakt z kolegami z klasy po szkole;
- zwykle ma lepsze warunki lokalowe i zaplecze sportowe
niż placówka niepubliczna* (sala
gimnastyczna, boisko do gry w piłkę, bieżnia, a niekiedy własny
basen).
Wiele państwowych szkół podstawowych obala mity dotyczące zbyt
dużej liczebności klas i słabego poziomu nauczania. Szkoły coraz
częściej decydują się na autorskie programy nauczania, zaś
nauczyciele dokształcają się i chętnie podejmują dodatkową pracyę w
ramach specjalnych projektów.
Szkoły niepubliczne: społeczne i prywatne
Jedne i drugie są płatne, a różnią się tym kto pełni w nich rolę
założycielską.
- Szkoły społeczne zakładane są przez towarzystwo oświatowe a w
ich zarządzanie angażują się rodzice.
- Szkoły prywatne zaś zakładają osoby fizyczne i placówka stanowi
dla nich źródło zarobku.
Czesne w szkołach niepublicznych waha się od kilkuset do
kilku tysięcy złotych miesięcznie. Choć cena jest wysoka,
zysk również może być duży. Wśród plusów szkoły społecznej lub
prywatnej wymienia się:
- wysoki poziom nauczania. Niepubliczne
placówki walczą o najwyższe miejsca w rankingach szkół, bo to
dzięki nim mają klientów. Muszą więc kłaść duży nacisk na edukację
swoich uczniów;
- większe zaangażowanie nauczycieli w swoją
pracę. Nie da się ukryć, że główną rolę odgrywa tu
motywacja finansowa. Poza tym praca nauczycieli jest w tym
przypadku cały czas oceniana przez rodziców, którzy płacą za szkołę
i mają oczekiwania;
- często ma szerszą ofertę zajęć dodatkowych niż szkoły
publiczne;
- klasy są mniej liczne niż w szkołach
państwowych - zwykle 10-16 osobowe, co sprzyja
indywidualnemu podejściu do ucznia.
Poszczególne szkoły niepubliczne mogą bardzo różnić się między
sobą, mieć np. profil sportowy, artystyczny czy korzystać z
autorskich programów nauczania. Są też takie, które łączy
wspólna filozofia i metoda nauczania. To m.in. szkoły Montessori,
waldorfskie, katolickie czy szkoły międzynarodowe. Poza
swoim indywidualnym programem muszą realizować także podstawę
programową przygotowaną dla polskich szkół. Dzięki temu dzieci mogą
np. zakończyć edukację w szkole Montessori w klasie 3., a w 4. bez
problemu kontynuować naukę w publicznej podstawówce.
Pedagogika Montessori
W pierwszych klasach szkoły podstawowej uczniowie uczą się przez
spontaniczną zabawę, ruch (bardzo ważny na tym etapie rozwoju
dziecka) i doświadczenia. Pedagogika Montessori stawia na "swobodny
wybór", a więc uczniowie sami wybierają to, co chcą bliżej poznać,
ustalają tempo oraz stopień trudności nauki. Mogą pracować
w pojedynkę lub z wybranymi przez siebie kolegami; w dowolnym
miejscu (nie siedzą w ławkach, jak w szkole państwowej).
Nauczyciel, jako doradca i przewodnik, pomaga dziecku, ale tylko na
jego prośbę. Może wspólnie z uczniem zastanowić się nad tym, co
jest trudne czy pokazać mu jak szukać informacji, a potem już dać
czas na samodzielne rozwiązanie problemu. W efekcie dziecko samo
wyznacza sobie zadanie, planuje jego wykonanie, podejmuje decyzje i
je ocenia. Uczniowie nie mają podręczników tylko korzystają z
różnych materiałów np. mogą podejść do stanowiska komputerowego lub
sięgnąć po książki, które są umieszczane na wysokości rąk dziecka.
Dzięki temu uczą się szukać informacji i korzystać z różnych
źródeł. Nauczyciele wystawiają oceny opisowe i prowadzą szczegółowe
notatki na temat każdego ucznia. Wiele zajęć i ćwiczeń odbywa się w
zupełnej ciszy. Wszystko po to, by dzieci uczyły się samodzielności
i pracy w skupieniu. W szkołach Montessori kładzie się nacisk na
edukację religijną i kształtowanie odpowiedniej postawy
moralnej.
*MEN definiuje placówki "niepubliczne" jako te, za które
trzeba płacić, zaś publiczne jako te, w których edukacja jest
bezpłatna. W praktyce sprowadza się to zwykle do tego, że publiczne
szkoły to to samo co szkoły państwowe, a szkoły niepubliczne to
szkoły prywatne lub społeczne.
Czytaj dalej na następnej stronie:
Państwowa, prywatna, społeczna, Montessori, waldorfska… - jaką
podstawówkę wybrać?
Komentarze