Dzieci indygo, kryształowe i tęczowe – czym się wyróżniają?

Dzieci indygo – skąd taka nazwa?

Termin dzieci indygo po raz pierwszy pojawił się w parapsychologii w latach 60. i 70. XX wieku. Pojęcie utworzyła amerykańska parapsycholog Nancy Ann Tappe, zdaniem której niektóre dzieci mają dookoła siebie niebiesko-fioletową aurę, do której właśnie nawiązuje ich nazwa. Dodatkowo posiadają wyjątkowe zdolności i szczególną wrażliwość. Są niezwykle kreatywne, błyskotliwe, a w niektórych dziedzinach mogą osiągnąć naprawdę wiele.

Termin dzieci indygo w latach 90. ubiegłego wieku spopularyzowali Lee Carroll i Jan Tobera w książce zatytułowanej „The Indigo Children. The New Kids Have Arrived”. Ich zdaniem, nowe pokolenie wyróżnia się niezwykłym temperamentem i inteligencją. Dzieci indygo są w szczególny sposób uduchownione, co ma posłużyć wprowadzeniu lepszego porządku na świecie. Do dzieci indygo zaliczali się hipisi i wszyscy ci, których młodość przypadała na globalne protesty. Głównym zadaniem takich dzieci było niszczenie starych struktur, które komplikowały życie.

Do następców dzieci indygo należą kryształowe i tęczowe dzieci. Zadaniem dzieci kryształowych, czyli zdecydowanie spokojniejszych, ale równie upartych, było naprawianie tego, co zniszczyły dzieci indygo. Ich wyjątkową cechą są przenikliwe oczy i niezwykłe spojrzenie, które ponoć świadczy o ich mądrości.

Ostatnia grupa gwiezdnych dzieci, czyli dzieci tęczowe (przyszły na świat po 2000 roku) wyróżnia się jeszcze większą wrażliwością i empatycznością. Ponadto tęczowe dzieci są bardziej emocjonalne i doceniają otaczającą je naturę.

Zobacz też: Czy bliźnięta dwujajowe mogą mieć dwóch różnych ojców?

Dzieci indygo – cechy

Dziećmi indygo nazywane są dzieci o cechach paranormalnych, którymi wyróżniają się od rówieśników. Dzieci te są wyjątkowo kreatywne, inteligentne i błyskotliwe. Mają niesamowitą intuicję, zdolności plastyczne lub muzyczne. Nie lubią zakazów i nakazów, nie poddają się normom społecznym. Uważają, że mają prawo do wszystkiego i wszystko im się należy. Tradycyjne metody wychowawcze w ich przypadku się nie sprawdzają.

Dzieci indygo mają dużo energii, często się rozpraszają i nudzą się w szkole. Najchętniej robią to, co same uważają za słuszne i stosowne, niechętnie słuchają rodziców i nauczycieli.

Dzieci indygo, podobnie jak pozostałe gwiezdne dzieci, często porównywane są do dzieci z zaburzeniami ze spektrum autyzmu. Przez otoczenie określane są jako „dziwne”, nadpobudliwe, nieprzestrzegające norm i zasad. Jednak zdaniem zwolenników i wyznawców ich teorii, dzieci indygo są pobudzone, bo czują więcej i wyczuwają obecność duchów. Faktem jest jednak, że u dzieci pobudzonych i wysoce wrażliwych częściej diagnozuje się ADHD.

Sprawdź też: Uważny rodzic – na czym polega uważność w rodzicielstwie?

Z kolei dzieci kryształowe, czyli spokojniejsze i bardziej kreatywne, czerpią wiedzę z różnych doświadczeń, a ich głównym celem jest tworzenie nowych rozwiązań dla ludzkości. Dzieci te przyszły na świat od lat 80. ubiegłego wieku. Niektóre z nich doskonale czują się w świecie nowoczesnych technologii.

Natomiast dzieci tęczowe wyróżniają się największą empatią i wrażliwością. Są niezwykle emocjonalne, co na pewno nie ułatwia im codziennego funkcjonowania. Ich główną misją jest dążenie do tego, by Ziemia osiągnęła równowagę. Nie znoszą zakłamania, walczą z hipokryzją.

To również może Cię zainteresować: Dlaczego dzieci lunatykują?

Jak rozpoznać, czy dziecko jest kryształowe?

Jak rozpoznać dziecko indygo lub dziecko kryształowe? Zdaniem wyznawców teorii, by dowiedzieć się, czy dziecko jest dzieckiem indygo lub dzieckiem kryształowym, wystarczy wykonać prosty test i opowiedzieć na kilka pytań. Najpopularniejszy z nich, opracowany przez dyplomowaną psycholog Wendy Chapman, składa się z 21 pytań.

1. Czy twoje dziecko przyszło na świat przez cesarskie cięcie?
2. Czy czuje się ono tutaj potrzebne?
3. Czy ma ono oczywiste poczucie własnej wartości?
4. Czy wyróżnia się w jakiejś dyscyplinie lub dziedzinie?
5. Czy twoje dziecko odmawia uznania rzeczy za takie, jakie są mu przedstawiane?
6. Czy czekanie na coś jest dla twojego dziecka torturą?
7. Czy twoje dziecko jest zdenerwowane z powodu rytualnych czynności wymagających minimalnej kreatywności?
8. Czy widzi ono lepsze sposoby wykonywania zadań w domu lub w szkole?
9. Czy twoje dziecko jest nonkonformistą?
10. Czy nie przejmuje się drobnymi potknięciami?
11. Czy często się denerwuje, wykonując wyznaczone mu zadania?
12. Czy twoje dziecko ma objawy nadpobudliwości psychoruchowej?
13. Czy jest ono nadzwyczajnie kreatywne?
14. Czy wykazuje ono intuicyjność?
15. Czy twoje dziecko posiada silną empatię w stosunku do innych?
16. Czy wcześnie rozwinęło myślenie abstrakcyjne?
17. Czy jest ono bardzo inteligentne?
18. Czy twoje dziecko jest bardzo utalentowane lub uzdolnione?
19. Czy wygląda na marzyciela?
20. Czy twoje dziecko posiada bardzo stare, głębokie, mądrze wyglądające oczy?
21. Czy posiada ono dobrze rozwiniętą inteligencję duchową?

Przeczytaj również: Gotowość szkolna – co to jest?

Dzieci indygo – co na to nauka?

Choć wyznawców dotyczących teorii o dzieciach indygo, kryształowych czy tęczowych nie brakuje, to dowodów naukowych i przeprowadzonych badań próżno szukać. Podobnie korelacja pomiędzy dziećmi indygo a Biblią nie istnieje. Katolicy nawet nie podejmują tego tematu. Dla wielu osób dzieci nadpobudliwe i szczególnie wrażliwe zmagają się po prostu z ADHD oraz wymagają pomocy i konsultacji specjalisty. Choć istnienia dzieci indygo nie potwierdziły badania naukowe, to i tak wielu rodziców przypisuje swoim pociechom nadprzyrodzone cechy charakteru.