Kolega, koleżanka
Pięcio-, sześciolatki wkraczają w wiek, w którym dobry kontakt z
rówieśnikami zaczyna być ważny dla rozwoju, będzie się też stawał
coraz ważniejszy. Zdarza się, że rodzice nie chcą zaakceptować
ulubionej koleżanki ich córki, ze względu na dysfunkcje rodziny.
Nie podoba im się kolega, który uchodzi za największego rozrabiaka
na podwórku z obawy przed jego złym wpływem na syna. Czy zabraniać
wtedy kontaktów koleżeńskich? Przyjrzyj się tej relacji i zastanów,
co ci w niej przeszkadza. Może wygląd dziecka, a może po prostu nie
lubisz jego rodziców? Jeśli ten pierwszy, samodzielny wybór twojej
pociechy rzeczywiście nie jest najlepszy, zdobądź się na odwagę i
porozmawiaj ze swoim dzieckiem, uzasadniając swoje zdanie, np.
"Prawdziwy przyjaciel nie śmieje się, gdy się przewrócisz". I
czekaj, aż przyjaźń umrze śmiercią naturalną.
Towarzysz zabaw
W wieku przedszkolnym przyjaciel oznacza dla dziecka towarzysza
zabaw, z którym spotyka się w przedszkolu, klubiku, bibliotece, a
także na placu zabaw, w parku czy w domu. Przyjaźnie szybko się
zawiązują, a jednocześnie są bardzo kruche - drobna sprzeczka,
niewielki konflikt może sprawić, że maluchy się na siebie
poobrażają i… przyjaźń skończona.
Zgodność płci
Zwykle kilkulatki wchodzą w bliskie relacje w obrębie swojej
płci, co warunkuje ich płeć. Chłopcy najczęściej bawią się w wojnę,
budowanie i niszczenie, walki rycerskie, policjantów i złodziei -
to zabawy, w których łatwo ustalić hierarchię, kto jest szefem, a
kto podwładnym. Duże znaczenie ma grupa, w której można się
wybiegać, wykrzyczeć. Natomiast dziewczynki częściej ze sobą
współpracują na zasadzie równości, preferując zabawy w sklep, dom
czy szkołę.
Niestałość w przyjaźni
Kilkulatki mają tendencję do szybkiego zawiązywania przyjaźni,
ale także do częstej zmiany przyjaciół. Dlaczego tak się dzieje?
Czy nie jest to objaw niepokojący? Odczuwasz niepokój, jeśli twój
syn wczoraj bawił się tylko ze Stasiem, a dziś go już nie lubi,
dziś jego przyjacielem jest Przemek. Psychologowie twierdzą, że
przedszkolna czy zerówkowa przyjaźń uwarunkowana jest doraźnymi
interesami dzieci oraz zewnętrznymi atrybutami kolegów. Często
najlepszą przyjaciółką zostaje dziewczynka mająca kolekcję Pet
Shopów, a przyjacielem zostaje właściciel najfajniejszego roweru na
podwórku, który pozwala rówieśnikom zrobić rundkę dokoła bloku.
Wniosek jest następujący - przyjacielem zostaje najczęściej ktoś, z
kim przyjemnie spędza się czas, dzieli się zainteresowania.
Brak przyjaciela
Jeśli twój kilkulatek bardzo chciałby mieć bliskiego kolegę,
możesz pomóc mu poszukać kandydatów. Realizując pasje, macie duże
szanse poznać nowych kolegów - podczas zajęć baletowych spotkacie
dziewczynki, które bardzo lubią tańczyć. Na treningu piłki nożnej
poznacie młodych sportowych zapaleńców. Wspólne hobby i
zainteresowania to pierwszy krok do zawiązania pierwszych
przyjaźni. Może się jednak zdarzyć, że dziecko, którym się twoja
pociecha zainteresuje, nie odpowie przyjaźnią na przyjaźń.
Koniec przyjaźni
Bliska relacja dwojga dzieci może zakończyć się z różnych
powodów. Przeprowadzka jednego z dzieci zwykle kończy przedszkolną
przyjaźń. Podobnie zmiana zainteresowań, zmiana przedszkola lub
większy konflikt mogą również położyć kres koleżeństwu. Jednak dla
twojej pociechy to przeżycie dużego kalibru i nie bagatelizuj tego
wydarzenia. Okaż zrozumienie ("Rozumiem, że jest ci przykro, że
Małgosia się wyprowadziła i że za nią tęsknisz. Pewnie chciałabyś
się z nią pobawić."). Maluch może czuć złość, żal i smutek. To dla
niego spora strata. Powiedz, że czasem na przyjaciela trzeba
czekać, niech maluch ma nadzieję, że na niego też czeka gdzieś
przyjaciel. Pomocne mogą być twoje osobiste doświadczenia z
przyjaciółmi albo bajki terapeutyczne z odnalezieniem przyjaciela
jako happy endem.
Komentarze