Pamiętasz swoją pierwszą przyjaciółkę? Pierwsze wspólne zabawy i kłótnie? Twoje dziecko także nawiązuje pierwsze relacje przyjacielskie z rówieśnikami. Jak wspierać malucha w budowaniu bliskich kontaktów z koleżankami i kolegami?
Przedszkolna najczęściej przyjaźń uwarunkowana jest doraźnymi interesami dzieci.
Pięcio-, sześciolatki wkraczają w wiek, w którym dobry kontakt z rówieśnikami zaczyna być ważny dla rozwoju, będzie się też stawał coraz ważniejszy. Zdarza się, że rodzice nie chcą zaakceptować ulubionej koleżanki ich córki, ze względu na dysfunkcje rodziny. Nie podoba im się kolega, który uchodzi za największego rozrabiaka na podwórku z obawy przed jego złym wpływem na syna. Czy zabraniać wtedy kontaktów koleżeńskich? Przyjrzyj się tej relacji i zastanów, co ci w niej przeszkadza. Może wygląd dziecka, a może po prostu nie lubisz jego rodziców? Jeśli ten pierwszy, samodzielny wybór twojej pociechy rzeczywiście nie jest najlepszy, zdobądź się na odwagę i porozmawiaj ze swoim dzieckiem, uzasadniając swoje zdanie, np. "Prawdziwy przyjaciel nie śmieje się, gdy się przewrócisz". I czekaj, aż przyjaźń umrze śmiercią naturalną.
W wieku przedszkolnym przyjaciel oznacza dla dziecka towarzysza zabaw, z którym spotyka się w przedszkolu, klubiku, bibliotece, a także na placu zabaw, w parku czy w domu. Przyjaźnie szybko się zawiązują, a jednocześnie są bardzo kruche - drobna sprzeczka, niewielki konflikt może sprawić, że maluchy się na siebie poobrażają i… przyjaźń skończona.
Zwykle kilkulatki wchodzą w bliskie relacje w obrębie swojej płci, co warunkuje ich płeć. Chłopcy najczęściej bawią się w wojnę, budowanie i niszczenie, walki rycerskie, policjantów i złodziei - to zabawy, w których łatwo ustalić hierarchię, kto jest szefem, a kto podwładnym. Duże znaczenie ma grupa, w której można się wybiegać, wykrzyczeć. Natomiast dziewczynki częściej ze sobą współpracują na zasadzie równości, preferując zabawy w sklep, dom czy szkołę.
Kilkulatki mają tendencję do szybkiego zawiązywania przyjaźni, ale także do częstej zmiany przyjaciół. Dlaczego tak się dzieje? Czy nie jest to objaw niepokojący? Odczuwasz niepokój, jeśli twój syn wczoraj bawił się tylko ze Stasiem, a dziś go już nie lubi, dziś jego przyjacielem jest Przemek. Psychologowie twierdzą, że przedszkolna czy zerówkowa przyjaźń uwarunkowana jest doraźnymi interesami dzieci oraz zewnętrznymi atrybutami kolegów. Często najlepszą przyjaciółką zostaje dziewczynka mająca kolekcję Pet Shopów, a przyjacielem zostaje właściciel najfajniejszego roweru na podwórku, który pozwala rówieśnikom zrobić rundkę dokoła bloku. Wniosek jest następujący - przyjacielem zostaje najczęściej ktoś, z kim przyjemnie spędza się czas, dzieli się zainteresowania.
Jeśli twój kilkulatek bardzo chciałby mieć bliskiego kolegę, możesz pomóc mu poszukać kandydatów. Realizując pasje, macie duże szanse poznać nowych kolegów - podczas zajęć baletowych spotkacie dziewczynki, które bardzo lubią tańczyć. Na treningu piłki nożnej poznacie młodych sportowych zapaleńców. Wspólne hobby i zainteresowania to pierwszy krok do zawiązania pierwszych przyjaźni. Może się jednak zdarzyć, że dziecko, którym się twoja pociecha zainteresuje, nie odpowie przyjaźnią na przyjaźń.
Bliska relacja dwojga dzieci może zakończyć się z różnych powodów. Przeprowadzka jednego z dzieci zwykle kończy przedszkolną przyjaźń. Podobnie zmiana zainteresowań, zmiana przedszkola lub większy konflikt mogą również położyć kres koleżeństwu. Jednak dla twojej pociechy to przeżycie dużego kalibru i nie bagatelizuj tego wydarzenia. Okaż zrozumienie ("Rozumiem, że jest ci przykro, że Małgosia się wyprowadziła i że za nią tęsknisz. Pewnie chciałabyś się z nią pobawić."). Maluch może czuć złość, żal i smutek. To dla niego spora strata. Powiedz, że czasem na przyjaciela trzeba czekać, niech maluch ma nadzieję, że na niego też czeka gdzieś przyjaciel. Pomocne mogą być twoje osobiste doświadczenia z przyjaciółmi albo bajki terapeutyczne z odnalezieniem przyjaciela jako happy endem.
Komentarze