Co trzecia kobieta w wieku między 18. a 45. rokiem życia uważa, że zajście w ciążę pogorszy jej sytuację zawodową. Dlatego odsuwamy plany macierzyńskie na później. Okazuje się jednak, że nawet "w czasach kryzysu" sytuacja na rynku pracy sprzyja rodzeniu dzieci. Brakuje rąk do pracy, więc wielu pracodawców przychylnym okiem patrzy na osoby, które chciałyby zatrudnić się po dłuższej przerwie. Na przykład po okresie wychowywania dziecka. Coraz więcej firm oferuje też telepracę i uelastycznia czas pracy - wszystko po to, by zachęcić młode mamy do zatrudnia się.

Nawet jeśli pracę zawodową skończyłaś kilka lat temu, to może być to twój atut. Przecież byłaś dyrektorem zarządzającym kilkuosobowej rodziny oraz jednocześnie sprzątaczką, praczką i kucharką. Kobieta, która przez parę lat musiała zajmować się domem i potomstwem, jest zazwyczaj świetnie zorganizowana, nie ma problemów z wyznaczaniem sobie zadań, doskonale zarządza czasem. Bez takich umiejętności w domu by sobie nie poradziła, tym bardziej po powrocie na rynek pracy da sobie radę w biurze. Osoby, które aktualnie spędzają czas głównie na wychowywaniu dzieci, powinny pomyśleć o wygospodarowaniu chwili dla siebie i poświęceniu jej na czytanie literatury fachowej związanej ze swoją branżą, poznawanie nowinek z działki zawodowej, może nawet na zrobienie studiów podyplomowych.

To pozwoli nam być na czasie i rozwieje wątpliwości u potencjalnych szefów, dla których problemem jest to, że ich nowy pracownik przez długi czas nie miał kontaktu z branżą. Przecież świetna organizacja pracy jest dużo ważniejsza, niż to, że ta nowo przyjęta osoba będzie musiała czasem wyjść wcześniej z biura, żeby zabrać pociechę do lekarza. Jeśli mama wraca na rynek pracy po kilku latach nieobecności, czasem warto zgodzić się na niższe stanowisko niż to wcześniej zajmowane. Będziemy miały czas na przestawienie się na nowe tory, a pracodawca na pewno szybko przekona się, że może nam powierzać poważniejsze zadania.

Wcześniej czy później?

Z badań wynika, że większość mam uważa, iż najlepszy czas powrotu do pracy to moment, gdy dziecko skończy dwa lata. Jednak faktycznie większość młodych mam wraca do firmy po 12 miesiącach, a prawie jedna czwarta - zaraz po urlopie macierzyńskim. Każda z tych sytuacji ma plusy i minusy. Długi kontakt z mamą (do skończenia 2. czy 3. roku życia) jest korzystny dla rozwoju dziecka, ale trzeba wziąć pod uwagę, że przez większość tego czasu kobieta nie otrzymuje wynagrodzenia, więc finansowo rodzina może na tym ucierpieć. Dziecko kilkumiesięczne (do 7. miesiąca życia) łatwiej zniesie rozłąkę, bo jest na takim etapie rozwoju emocjonalnego, że szybciej zaakceptuje nową sytuację i nowe osoby, niż maluch dwu- czy trzyletni. Zanim więc podejmiesz decyzję, kiedy wrócić, przemyśl wszystkie za i przeciw i wybierz to, co będzie najlepsze dla twojej rodziny.

Niania czy żłobek

Boisz się, że zamiast zająć się obowiązkami służbowymi, będziesz wciąż myśleć o dziecku? Martwić się, jak sobie radzi bez ciebie? Przychodzą ci do głowy myśli, że jesteś złą matką, bo chcesz pracować i nie poświęcisz dziecku całego swojego czasu? Przez to przechodzi każda mama, ale to, na czym musisz się skupić po powrocie do pracy, to zapewnienie dziecku jak najlepszej opieki pod twoją nieobecność.

Jeśli będziesz pewna, że dziecko powierzasz osobie godnej zaufania, a tym bardziej, jeśli po jakimś czasie zauważysz, że maluch lubi tę osobę i chętnie z nią zostaje - zniknie źródło potężnego stresu. Kochającą i oddaną opiekunką na pewno jest własna babcia - jeśli masz taką możliwość, to można ci pozazdrościć. A jeśli twoja mama i teściowa są daleko - rozejrzyj się za żłobkiem lub opiekunką. Dzisiejsze żłobki, nawet te publiczne, to nie są nieprzyjazne dzieciom przechowalnie, jakimi były 20 lat temu. Często jednak trudno się do nich zapisać, dlatego zainteresuj się tym znacznie wcześniej, by nie przegapić terminu. Alternatywą są żłobki prywatne - niestety, dużo droższe. Świetnym udogodnieniem dla młodych mam byłyby żłobki działające w miejscu pracy. Takie placówki funkcjonują w nielicznych, zwykle dużych firmach przyjaznych matkom. A może warto rozpowszechnić ten zwyczaj? Zorientuj się, ile jest w twojej firmie kobiet, które byłyby tym zainteresowane i spróbujcie razem przekonać pracodawcę, że to dobry pomysł i że mu się to opłaci. Młode matki są bardzo dobrymi pracownikami. Zależy im na pracy, są więc odpowiedzialne, lojalne, dobrze zorganizowane.

Jakie prawa mają rodzice

• urlop macierzyński: Przysługuje on osobom zatrudnionym na umowę o pracę, bez względu na to, jaki mają staż pracy, czy pracują na cały, czy na część etatu. W razie umowy na czas określony, który kończy się w trakcie urlopu, ostatni dzień umowy jest ostatnim dniem urlopu.
• mama lub tata na urlopie: Część urlopu macierzyńskiego może wykorzystać ojciec dziecka, ale pod warunkiem, że jest zatrudniony na umowę o pracę, a wcześniej przez co najmniej 14 tygodni dzieckiem opiekowała się mama. Ten z rodziców, który korzysta z urlopu, dostaje zasiłek macierzyński i nie może zostać zwolniony z pracy.
• praca w nocy, delegacje: Dopóki dziecko nie ukończy 4. roku życia, jego matka może nie zgodzić się na pracę w nocy, w godzinach nadliczbowych, a także na wyjazdy w delegację. Pracodawca nie ma prawa jej tego nakazać.
• przerwy na karmienie: Mamy, które karmią piersią, mają prawo do dwóch półgodzinnych przerw w pracy. Za zgodą przełożonego można je połączyć i w ten sposób skrócić czas pracy o godzinę. Osobom, które pracują mniej niż sześć godzin dziennie, przysługuje tylko jedna taka przerwa.
• zmiana stanowiska: Pracodawca ma obowiązek przenieść mamę karmiącą na inne stanowisko, jeśli wykonywana przez nią praca mogłaby stanowić zagrożenie dla zdrowia dziecka. Jeżeli na nowym stanowisku pensja jest niższa, przysługuje jej zasiłek wyrównawczy.
• dni wolne na opiekę: Rodzice dzieci, które nie ukończyły 14 lat, co roku mają prawo do dodatkowych dwóch dni wolnych od pracy, w pełni wynagradzanych. Mogą je wykorzystać albo matka, albo ojciec dziecka.
• zwolnienie na dziecko: Gdy dziecko poniżej 14. roku życia choruje, jedno z rodziców może otrzymać zwolnienie lekarskie - maksymalnie 60 dni w ciągu roku. Za czas zwolnienia wypłacany jest zasiłek opiekuńczy w wysokości 80 proc. podstawy.