Jak wygląda i ile trwa prawidłowa miesiączka?

Kobiety, które nie miały nigdy żadnego problemu z miesiączką to prawdziwe szczęściary. Niestety większość z nas ma na co narzekać. Okres bywa bardzo bolesny albo zbyt obfity. Pojawia się za wcześnie, albo się spóźnia. Ciągnie się bez końca, albo trwa dziwnie krótko - i właściwie nie wiadomo, czy martwić się, czy cieszyć… Trudno się w tym połapać. Dlatego przygotowałyśmy dla Ciebie krótki poradnik, o tym, co mieści się w granicach normy, a co powinno skłonić cię do wizyty u ginekologa.

CO MIESIĄC OD NOWA

Regularne miesięczne krwawienie - zwane okresem, periodem lub miesiączką - to nieodłączny towarzysz życia kobiety. To także komunikat od naszego ciała: "w tym cyklu nie zaszłaś w ciążę, ale w przyszłym to wciąż jest możliwe", bo obecność miesiączki świadczy o tym, że układ hormonalny działa nie najgorzej. Warto obserwować swoje cykle i notować najważniejsze informacje. Im lepiej je znamy, tym łatwiej nam wyłapać wszelkie zmiany i na nie reagować.

Czytaj też: Jak rozpoznać dni płodne?

1. Pierwsza menstruacja

Zapewne dość dobrze już znasz swoją miesiączkę, bo towarzyszy ci od ładnych paru lat: pierwsza miesiączka pojawia się z reguły między 11 a 13 rokiem życia. Początkowo bywa bardzo skąpa (przypomina bardziej plamienie, niż krwawienie), nieregularna i nieprzewidywalna, ale z czasem (po ok. 2 -3 latach, kiedy odpowiedzialne za wydzielanie hormonów gruczoły zakończą swój rozwój) wszystko się normuje.

Przeczytaj też: Mięśniaki macicy – przyczyny, objawy, leczenie

2. Długość cyklu

Gdy proces dojrzewania się kończy, miesiączki stają się bardziej obfite i zaczynają się pojawiać mniej więcej co 28 dni. Nie zawsze jak w zegarku: ginekolodzy uważają, że długość cyklu miesięcznego może się wahać od 26 do 30 dni. To znaczy, że jedna kobieta może mieć okres regularnie co 27 dni, a druga co 29. Są jednak kobiety, które miesiączkują częściej np. co 23 albo rzadziej - co 31 dni. Jeśli dzieje się tak regularnie przez dłuższy czas, należy to uznać za normę. Najdłuższy cykl nie powinien jednak przekraczać 35 dni, a najkrótszy, który można jeszcze uznać za "zdrowy" wynosi 21 dni. Jeśli jest inaczej - miesiączka pojawia się po 20 dniach lub wcześniej, czy też jeśli trzeba na nią czekać dłużej niż 30 dni - trzeba udać się do ginekologa, by ustalić przyczyny tych nieprawidłowości. Najczęściej są nimi hormonalne zaburzenia, z którymi dziś, na szczęście, można sobie poradzić.

Przeczytaj też: Ile trwa ciąża?

3. Zmiana długości cyklu.

Zdarza się, że raz na jakiś czas pojawi się cykl nieco krótszy lub dłuższy, niż zwykle. Takie jednorazowe "przesunięcia" mogą być związane z wahaniami hormonalnymi, spowodowanymi choćby silnym stresem czy przemęczeniem. Warto pamiętać, że na długość cyklu miesięcznego ma wpływ także nasz tryb życia. Podróż, zwłaszcza związana ze zmianą stref czasowych; praca w trybie zmianowym, czy zbyt intensywna kuracja odchudzająca mogą sprawić, że miesiączka zgubi swój rytm. Jeśli wszystko wraca do normy po 2 - 3 cyklach - w porządku. Jeśli nie, koniecznie odwiedź ginekologa. Kobiety, które skończyły czterdzieści lat też mogą zauważyć wydłużenie lub skrócenie cyklu oraz pewne nieregularności . W tym wieku jest to często uważane za normalne (organizm zaczyna powoli przygotowania do przekwitania) jednak na wszelki wypadek lepiej regularnie poddawać się ginekologicznej inspekcji.

Przeczytaj też: Jak zahamować wilczy głód przed okresem?

CO ZA DUŻO, TO NIEZDROWO

Kolejną sprawą, która budzi wiele wątpliwości, jest obfitość krwawienia. Czy skąpe okresy to dobrze, czy źle? Kiedy krwawienie uznaje się za zbyt obfite i czy owa obfitość może być groźna dla zdrowia?

1. Prawidłowa menstruacja

Przyjmuje się, że przeciętny period trwa ok. 7 dni - ale trzeba pamiętać, ze ta norma dotyczy kobiet pomiędzy 20 a 40 rokiem życia. Młodsze i starsze kobiety (te w okresie pokwitania i przekwitania) często mają zaburzenia hormonalne, które powodują, że kolejne miesiączki mogą się bardzo od siebie różnić. U niektórych kobiet okres zaczyna się dniem plamienia, by w drugim dniu już się normalnie rozwinąć; trwać przez trzeci i czwarty, a w piątym i szóstym powoli wygasać. Inne kobiety już pierwszego dnia krwawią obficie, kontynuują przez kolejne dwa, a potem przez dwa ostatnie ich krwawienie stopniowo się zmniejsza. Oba schematy można uznać za prawidłowe.

Czytaj też: 12 powodów braku miesiączki

2. Zbyt krótka menstruacja

Za taką uznaje się okres, trwający krócej, niż 3 dni. Niestety, nie ma powodu, by się cieszyć, jeśli okres trwa tylko dwa dni. To nie prezent od losu, ale świadectwo zaburzeń hormonalnych , którym trzeba się przyjrzeć, bo mogą prowadzić np. do trudności z zajściem w ciążę. Zaburzenia mogą być związane m.in. z zespołem policystycznych jajników , zbyt niską produkcją estrogenów (żeńskie hormony płciowe) czy stanem zapalnym śluzówki macicy. Zdarza się, że bardzo krótkie i skąpe miesiączki to skutek drastycznej diety czy wręcz anoreksji. W czasie tej choroby organizm "obcina" wszystkie zbędne, energetyczne wydatki - a za taki w czasach głodu uważa m.in. funkcjonowanie układu rozrodczego.

Sprawdź: Kalkulator miesiączkowy

3. Zbyt długie i zbyt obfite okresy.

Obfite miesiączki to zmora wielu kobiet, zwłaszcza tych "pełnokrwistych", o wysokim poziomie żeńskich hormonów. Duża dawka estrogenu sprawia, że w czasie cyklu miesięcznego śluzówka w macicy obficie narasta. Nic dziwnego, że potem jej złuszczaniu towarzyszy spora utrata krwi. Krwawienie nie powinno jednak trwać dłużej niż 7 dni. Zbyt długi okres może świadczyć o występowaniu mięśniaków macicy lub o zbyt intensywnym narastaniu endometrium (śluzówki, która wyściela macicę), co jest z reguły spowodowane zaburzeniami gospodarki hormonalnej. Podczas obfitszych dni menstruacji kobieta średnio zużywa 6 - 8 podpasek dziennie. Jeśli ty wyrzucasz więcej niż 10 podpasek to znak, że twój okres jest zbyt obfity i warto porozmawiać o nim z ginekologiem. Zbyt obfite okresy są zwykle spowodowane przez mięśniaki, torbiele jajnika, stany zapalne narządu rodnego lub zaburzenia hormonalne. W takim wypadku powinnaś się koniecznie przebadać i poddać leczeniu, ponieważ częste zbyt obfite miesiączki grożą anemią.

Zobacz też: Czym jest zespół policystycznych jajników?

Zobacz, jak powstają torbiele jajnika.

WPŁYW ANTYKONCEPCJI NA MIESIĄCZKI

Hormonalna antykoncepcja doustna zwykle doskonale reguluje długość cyklu i skutecznie normuje obfitość miesiączek. Natomiast wkładki wewnątrzmaciczne często sprawiają, że krwawienia stają się albo bardziej skąpe, albo bardziej obfite. Jednak uznaje się to zwykle za nie wymagające interwencji. Oczywiście wszystko ma swoje granice. Jeśli twoje krwawienia są bardzo dużo od czasu założenia wkładki, to być może została ona źle dopasowana lub źle włożona. Na pewno trzeba to sprawdzić w gabinecie ginekologicznym.

Czytaj też: Zastrzyk hormonalny

PLAMIENIE MIĘDZY MIESIĄCZKAMI

Niektóre kobiety plamią w środku cyklu. Jeśli plamienie rzeczywiście występuje dokładnie w połowie, można przyjąć, że towarzyszy jajeczkowaniu. Zdarza się to także wtedy, kiedy kobieta przyjmuje tabletki antykoncepcyjne, ale dawka hormonów jest dla niej zbyt mała. Warto więc porozmawiać o tym z ginekologiem. Tym bardziej, że przypadku regularnie miesiączkujących kobiet plamienie w środku cyklu lub lekkie krwawienie po stosunku świadczy często o kłopotach: stanie zapalnym dróg rodnych, polipach, mięśniakach, przeroście endometrium, a nawet nowotworze szyjki macicy, endometrium lub pochwy. Mniej niepokojące jest plamienie u kobiet, które miesiączkują nieregularnie - wtedy może być świadectwem zbyt niskiego poziomu progesteronu, co jest dość częste po 35 roku życia.

Czytaj też: Czym różni się plamienie od krwawienia?

MARSZ DO LEKARZA!

Do lekarza koniecznie powinna iść kobieta, która:

1. skończyła już osiemnaście lat i jeszcze nie miesiączkuje;

2. ma bardzo nasilone objawy zespołu napięcia przedmiesiączkowego;

3. ma bardzo bolesne okresy ;

4. miesiączkuje zbyt długo i bardzo intensywnie;

5. przestała miesiączkować przez 45 rokiem życia.

Sprawdź, jak można zmniejszyć ryzyko PMS

Czytaj też: Po czym poznać dobrego ginekologa