Plastyka brzucha po porodzie – czy to jest bezpieczne?

Jakie są wskazania do operacji plastycznej brzucha?

Operacja plastyczna brzucha jest poważnym zabiegiem chirurgicznym, przeprowadzanym na dobrowolną prośbę i za zgodą pacjentki, po wykluczeniu przeciwwskazań do jej wykonania.

Nie przeprowadza się jej dla ratowania stanu zdrowia lub życia, dlatego w większości przypadków abdominoplastyka nie jest refundowana przez Narodowy Fundusz Zdrowia (NFZ). Oznacza to, że w przypadku chęci poddania się plastyce brzucha, trzeba zwrócić się do prywatnej placówki medycznej i zapłacić za operację. Warto jednak zaznaczyć, że zdarzają się przypadki, kiedy omawiany zabieg może zostać opłacony ze składek na NFZ. Na podstawie art. 3 ust. 2 i załącznika 1 do Rozporządzenia Ministra Zdrowia z dnia 14 kwietnia 2016 r (Dz.U.2016 poz. 694) o refundację mogą starać się osoby, które cierpią z powodu następstw wrodzonej wady, przebytych urazów lub chorób.

Zobacz też: Jak odzyskać płaski brzuch po porodzie?

Wskazania do operacji plastycznej brzucha są następujące:

• nadmiar i wiotkość powłok brzusznych nad i pod pępkiem, spowodowanych utratą wielu kilogramów oraz przebyciem ciąży;
• wypukły brzuch po porodzie, wywołany uszkodzeniem kresy białej, polegającym na bocznym rozejściu się mięśni prostych brzucha;
• miękka i gąbczasta skóra na brzuchu;
• obecność poduszek tłuszczowych w podbrzuszu, nadbrzuszu, a także boczkach;
• przepukliny;
• rozstępy pociążowe, spowodowane pęknięciem włókien kolagenowych skóry, podczas powiększania się brzucha;
• zalegające pokłady tłuszczowe na brzuchu, u osób bez stwierdzonej nadwagi, których nie można usunąć innymi sposobami.

Abdominoplastyka po porodzie – jak przebiega zabieg?

Zabiegi abdominoplastyki, wykonywane po porodzie, można podzielić na pełną oraz częściową plastykę brzucha, czyli miniabdominoplastykę. Pierwszy rodzaj operacji obejmuje swoim zasięgiem zarówno podbrzusze, jak i nadbrzusze razem z przeniesieniem pępka. Wykonuje się go wtedy, kiedy trzeba:

• odbudować ścianę jamy brzusznej;
• usunąć rozległe rozstępy;
• zwęzić rozepchane mięśnie proste brzucha;
• usunąć przepukliny.

Zabieg częściowy polega na rekonstrukcji podbrzusza i jest wykonywany najczęściej w celu usunięcia nieestetycznego fałdu skóry nad spojeniem łonowym.

Przeczytaj też o sposobach na zwalczenie cellulitu

Etapy abdominoplastyki

Przed podjęciem decyzji o poddaniu się operacji plastycznej brzucha należy przeprowadzić liczne badania i konsultacje lekarskie. Trzeba też uświadomić sobie, że po zabiegu pozostaną blizny około 3 do 4 razy dłuższe niż po cesarskim cięciu oraz zapoznać się z ramowym przebiegiem abdominoplastyki.

1. Plastyka brzucha po porodzie jest wykonywana w znieczuleniu ogólnym, czyli pod działaniem narkozy i trwa od 2 do 4 godzin.
2. Po wykonaniu 2 lub 3 nacięć: pomiędzy biodrami w poprzek pachwiny, wokół pępka oraz opcjonalnie od pępka do pachwiny, chirurg oddziela tkankę tłuszczową od ściany brzucha i wywija ją w kierunku żeber.
3. Odsłonięte w ten sposób mięśnie proste brzucha zostają podwiązane i ściśnięte, a zbędna tkanka tłuszczowa i ewentualne przepukliny usunięte przez chirurga.
4. Następnie chirurg plastyczny naciąga skórę, wyznacza nowe miejsce na pępek i przyszywa płat skórno-tłuszczowy do powięzi mięśniowej. Nadmiar skóry zostaje przez niego usunięty.
5. Ostatnim etapem operacji jest staranne zszycie i opatrzenie powstałych ran za pomocą drenów kontrolujących utratę krwi.

To też może Cię zainteresować: Ćwiczenia na płaski brzuch

Czy operacja plastyczna brzucha jest bezpieczna?

Operacja plastyczna brzucha, jak każda inna operacja, jest poważną ingerencją w ciało i niesie za sobą pewne ryzyko. Należy ona do rozległych zabiegów chirurgicznych i wymaga specjalnego przygotowania, bezwzględnego stosowania się do zaleceń pooperacyjnych i długiego okresu rekonwalescencji. Niezależnie od rodzaju, musi być konsultowana i przeprowadzana przez doświadczonego chirurga ze specjalizacją chirurgii plastycznej.

Aby zabieg plastyki brzucha po porodzie był bezpieczny, musi minąć 12 miesięcy od ostatniego rozwiązania, ponieważ dopiero po takim czasie od porodu ciało się stabilizuje. Kobieta nie może już także karmić piersią.

W celu zwiększenia bezpieczeństwa abdominoplastyki lekarz zleca pacjentce wykonanie szeregu badań. Należą do nich m.in. badania: krwi, w tym grupa i morfologia, układ krzepnięcia; EKG, a także szczegółowe, specjalistyczne analizy, zlecone w zależności od wieku i stanu zdrowia pacjentki.

Przeciwwskazania do operacji plastycznej brzucha to m.in.:

• zły stan zdrowia pacjentki;
• choroby ze strony układów: krążenia i oddechowego;
• znaczna otyłość;
• zmiany ropne w okolicy brzucha;
• choroby autoimmunologiczne, w tym cukrzyca;
• planowane kolejne ciąże;
• nierealne oczekiwania pacjentki (np. brak blizn).

Czy istnieje możliwość zaplanowania płci dziecka?

Rekonwalescencja po abdominoplastyce

Pacjentka, która zdecydowała się na operację plastyczną brzucha, musi przewidzieć czas na dochodzenie do zdrowia po zabiegu i zaplanować urlop. Po abdominoplastyce trzeba pozostać w szpitalu jeszcze 2-3 dni, podczas których pod kontrolą fizjoterapeuty stosuje się m.in.: magnetoterapię karku i pleców oraz kinezyterapię.

Bezpośrednia rekonwalescencja domowa także jest dosyć długa – w porównaniu do innych operacji plastycznych – i trwa około 2 tygodni. Pierwsze dni po powrocie pacjentki do domu są dla niej sporym wyzwaniem, ponieważ musi ona przyzwyczaić się do samodzielnej, delikatnej rekonwalescencji, przeplatanej kontrolami lekarskimi i zmianami opatrunków.

Po plastyce brzucha trzeba pamiętać o:

• nieobciążaniu mięśni brzucha, szczególnie podczas siadania i zmiany pozycji ciała. W tym celu należy jak największy ciężar przenosić na ręce;
• chodzeniu w pozycji lekko pochylonej;
• stosowaniu lekkostrawnej i niepowodującej wzdęć diety;
• przygotowaniu domu na okres pooperacyjny, między innymi poprzez montaż drabinki ułatwiającej wstawanie przy łóżku;
• wykonywaniu ćwiczeń przeciwzakrzepowych i oddechowych;
• spaniu na plecach z lekko uniesionymi oraz podpartymi nogami;
• noszeniu wygodnych, luźnych ubrań;
• stosowaniu się do pozostałych zaleceń lekarza i fizjoterapeuty.

Po około 10-13 dniach lekarz zdejmuje szwy, założone podczas operacji i instruuje pacjentkę, jak ma dalej postępować. Dopiero po tym czasie pacjentka uzyskuje większą samodzielność i pozwolenie na pełną, lecz szybką kąpiel. Po upływie pełnych dwóch tygodniu można powoli wracać do większości codziennych zajęć, z zastrzeżeniem, aby się nie nadwyrężać. Należy także nosić specjalny, uciskowy pas, który opina brzuch i podtrzymuje osłabione mięśnie. Zalecany czas jego używania powinien być konsultowany z lekarzem, tak samo, jak czas powrotu do pełnej aktywności fizycznej.

Czytaj również: Przepuklina kresy białej – przyczyny, objawy, leczenie przepukliny kresy białej w ciąży