Przedwczesny poród wiąże się z możliwością wystąpienia wielu powikłań, których ryzyko rośnie im ciąża jest młodsza. W większości przypadków jednak odsetek dzieci, u których są one diagnozowane jest stosunkowo niewielki. Tak właśnie jest w przypadku martwiczego zapalenia jelit u noworodka (NEC), które dotyka zaledwie około 5% wcześniaków. Ze względu jednak na fakt, iż śmiertelność w jego przypadku wynosi około 30-50%, zawsze powinno się podejmować natychmiastowe odpowiednie leczenie. Jakie są objawy martwiczego zapalenia jelit u noworodka i jak wygląda leczenie? Czy rokowania faktycznie są takie złe?
Martwicze zapalenie jelit u noworodka – choroba NEC. Objawy, leczenie, rokowania
Martwicze zapalenie jelit u noworodka – najważniejsze informacje
Martwicze zapalenie jelit u noworodka (ang. necrotizing enterocolitis) to jedno z powikłań, jakie niesie za sobą przedwczesny poród – jedynie w sporadycznych przypadkach jest ono diagnozowane u noworodków urodzonych w terminie. Im mniejszy wiek płodowy dziecka, tym większe prawdopodobieństwo jej wystąpienia, choć częstotliwość jej występowania nie przekracza 2,4 na 1000 urodzeń. U noworodków donoszonych diagnozowane jest ono stosunkowo wcześnie, bo już w 1 tygodniu życia, z kolei u wcześniaków objawy NEC pojawiają się zazwyczaj w 3 tygodniu życia. Większość objawów w przypadku martwiczego zapalenia jelit u noworodka wynika z ich niedokrwienia, co prowadzi do wystąpienia martwiczych zmian w błonie śluzowej jelit, głównie w końcowym odcinku jelita cienkiego oraz w obrębie kątnicy, z którymi niedojrzały jeszcze układ odpornościowy maluszka nie jest w stanie sobie poradzić. Jeżeli dodatkowo u dziecka pojawi się stan zapalny całego układu pokarmowego lub układu krążenia, zagrożenie dla życia dziecka jest jeszcze większe.
Czytaj również: Sposoby na kolkę u niemowlaka – co robić, kiedy niemowlę ma kolkę?
Czynniki ryzyka NEC
Jak już zostało wspomniane, martwicze zapalenie jelit rozwija się u noworodka zwykle w ciągu pierwszych kilku tygodni po porodzie. Niedotlenienie ściany jelit spowodowane różnymi czynnikami często prowadzi do ogniskowego obumierania ich błony śluzowej i powstania zmian martwiczych. Niestety, słaba motoryka przewodu pokarmowego i niewielka ilość wydzielanych u noworodków enzymów trawiennych powoduje częste zaleganie treści pokarmowej w jelitach. To idealne warunki do rozwoju bakterii, które przenikają przez uszkodzoną błonę śluzową w głąb organizmu dziecka, a jego niedojrzały układ immunologiczny nie jest w stanie tego zahamować.
Przeczytaj też: Pierwszy spacer z dzieckiem – jak się do niego przygotować?
Jakie są czynniki ryzyka martwiczego zapalenia jelit u noworodka? To przede wszystkim:
- wcześniactwo (im mniejszy wiek płodowy tym ryzyko jest większe),
- niedotlenienie okołoporodowe,
- mała masa urodzeniowa,
- sinicza wada serca,
- hipowolemia,
- przetrwały przewód tętniczy,
- krwawienie dokomorowe (IVH),
- policytemia,
- karmienie enteralne.
Zobacz też: Niedotlenienie okołoporodowe – przyczyny, objawy, leczenie
Objawy martwiczego zapalenia jelit u noworodka
W większości przypadków objawy NEC zależą od rozległości i nasilenia zmian martwiczych w obrębie jelit maluszka. W większości przypadków w pierwszej kolejności obserwowane są objawy ze strony przewodu pokarmowego, takie jak:
- tkliwość brzuszka,
- wzdęcia,
- wymioty,
- stolce z domieszką krwi,
- zasinienie powłok brzusznych,
- brak jakiejkolwiek perystaltyki jelit,
- wodobrzusze,
- zaleganie treści pokarmowej w sondzie żołądkowej.
Zobacz też: Co to jest zespół Patau?
Co ważne, objawy martwiczego zapalenia jelit rozwijają się nagle i nasilają się w krótkim czasie.
Wraz z rozwojem martwiczego zapalenia jelit u noworodka pojawiają się objawy uogólnionego stanu zapalenia, w tym przede wszystkim:
- apatia,
- zaburzenia termoregulacji,
- podwyższona temperatura ciała,
- zaburzenia oddychania i okresowe bezdechy,
- bradykardia,
- kwasica metaboliczna,
- objawy wstrząsu hipowolemicznego (skąpomocz, spadek ciśnienia, zaburzenia perfuzji).
Czytaj również: Wzdęcia u noworodka – przyczyny, objawy i sposoby na wzdęty brzuch u dziecka
Martwicze zapalenie jelit u noworodka – rozpoznanie i leczenie
W większości przypadków martwicze zapalenie jelit u noworodka diagnozowane jest jeszcze w trakcie pobytu na oddziale szpitalnym. W przypadku wcześniaków każdy z nich jest regularnie dokładnie badany przez specjalistę z zakresu neonatologii, który przy stwierdzeniu jakichkolwiek niepokojących objawów zleca wykonanie badań obrazowych, takich jak USG i RTG jamy brzusznej. Pozwalają one potwierdzić takie objawy radiologiczne jak:
- rozdęte pętle jelit,
- nieprawidłowe rozmieszczenie gazów jelitowych,
- odma śródścienna jelit czyli wystąpienie powietrza w ich ścianie,
- obecność powietrza w układzie żyły wrotnej,
- wolne powietrze pod przeponą i wzdłuż więzadła obłego wątroby.
W zależności od stopnia zaawansowania choroby stosuje się odpowiednie leczenie.
Najczęściej wykorzystywana jest 5-stopniowa skala oceny wg Bella, w której wyróżnia się następujące stadia kliniczne:
- podejrzenie NEC – gdy występują objawy kliniczne, bez objawów radiologicznych;
- potwierdzenie NEC – gdy objawom klinicznym towarzyszy śródścienna odma widoczna na zdjęciu rentgenowskim;
- późny NEC – gdy u dziecka dodatkowo pojawiają się objawy wstrząsu;
- zagrażająca perforacja ściany jelit;
- perforacja ściany jelit.
Jak wygląda leczenie martwiczego zapalenia jelit u noworodka? W dużej mierze zależy ono od stopnia rozwoju choroby. W większości przypadków ma ono jednak jedynie charakter zachowawczy i opiera się na odstawieniu żywienia doustnego oraz poprawie stanu ogólnego maluszka.
Przeczytaj też: Powikłania po COVID-19 u dzieci
Działania jakie trzeba podjąć by zapobiec jego dalszemu rozwojowi to:
- wyrównanie kwasicy przy zapewnieniu prawidłowego dopływu tlenu oraz użyciu środków farmakologicznych, a także w razie konieczności podłączenia do respiratora;
- wyrównanie zaburzeń glikemii i zaburzeń elektrolitowych za pomocą kroplówek;
- odbarczenie przewodu pokarmowego i wprowadzenie całkowitego żywienia pozajelitowego;
- antybiotykoterapia mająca na celu zapobiegnięcie zakażeniu ogólnoustrojowemu.
W sytuacji, gdy leczenie zachowawcze nie przynosi oczekiwanych rezultatów i objawy otrzewnowe, a wraz z nimi ryzyko perforacji jelit narasta, konieczne jest wdrożenie leczenia chirurgicznego. W tym celu przeprowadzana jest laparotomia, w trakcie której możliwe jest zszycie miejsca perforacji, wycięcie zmian martwiczych i zespolenie końców jelit. Czasem jednak zdarza się, że u dziecka występuje zagrażający życiu stan septyczny. Wtedy lekarze mogą zdecydować o enterostomii, czyli wyłonieniu jelita, co zwiększa szanse przeżycia i pozwala na wykonanie zespolenia gdy zmiany w błonie śluzowej jelit ulegną wygojeniu.
Czasem zdarza się, że stan ogólny dziecka jest zbyt ciężki by przeprowadzić operację. Wtedy przeprowadzany jest drenaż otrzewnowy, pozwalający ustabilizować stan małego pacjenta.
Rokowania w przypadku NEC
Im wcześniej zostanie zdiagnozowane NEC i podjęte odpowiednie działania, tym większa szansa na zapobiegnięcie dalszemu rozwojowi zmian martwiczych i powrót dziecka do zdrowia. Późne wykrycie martwiczego zapalenia jelit zdecydowanie pogarsza rokowania. Choć leczenie operacyjne pozwala w krótkim czasie poprawić stan dziecka i zwiększyć szanse na przeżycie, w jego przypadku również mogą wystąpić różnego rodzaju powikłania, takie jak:
- zrosty,
- zaburzenia wchłaniania,
- zespół krótkiego jelita,
- zakażenia,
To właśnie z tego względu uznaje się, że martwicze zapalenie jelit obciążone jest śmiertelnością na poziomie 30-50%.
Bibliografia
- Krystyna Bober-Olesińska, Martwicze zapalenie jelit, Forum Pediatrii Praktycznej, Studium przypadku, nr 13, luty 2017, dostęp online: https://forumpediatrii.pl/artykul/martwicze-zapalenie-jelit.
- Simonova S, Maruniak-Chudek I. Martwicze zapalenie jelit noworodków – aktualne poglądy na zapobieganie i leczenie według EBM. Postępy Neonatologii 2018;24(2):135–142.
- W. Linden, E. T. Paroli, M. W. Doron, Wcześniak. Pierwsze 6 lat życia, Wydawnictwo PZWL, Warszawa 2007 r.
- Mirosława Kram, Martwicze zapalenie jelit – opis przypadku, Pielęgniarstwo Chirurgiczne i Angiologiczne 2014; 3: 116–119.
Komentarze i opinie (0)