Rzucawka (ciążowa, porodowa, poporodowa) – przyczyny, objawy, postępowanie

Rzucawka (zatrucie ciążowe, gestoza) to stan, w którym dochodzi do wystąpienia drgawek w ciąży lub utraty przytomności u kobiety, u której wcześniej rozwinął się stan przedrzucawkowy. Przyczyna rzucawki może leżeć w nieprawidłowej czynności łożyska. Sygnały ostrzegawcze to nadciśnienie i białko w moczu. Rzucawka ciężarnych jest stanem niebezpiecznym zarówno dla matki, jak i dziecka. Wymaga pilnego leczenia bądź rozwiązania ciąży.

Rzucawka (gestoza, zatrucie ciążowe) – czym jest?

Stan przedrzucawkowy (preeklampsja) oznacza wystąpienie po 20. tygodniu ciąży, w czasie porodu lub połogu, u dotychczas zdrowej kobiety nadciśnienia tętniczego wraz z białkomoczem lub uszkodzeniem innych narządów. Rzucawka natomiast oznacza dodatkowo pojawienie się drgawek toniczno-klonicznych oraz utraty przytomności.

Rzucawka kobiet ciężarnych (eklampsja) dotyczy ok. 1–2 proc. kobiet ze stanem przedrzucawkowym, choć czasami występuje również u kobiet bez wcześniejszych jego objawów. Objawy rzucawki mogą wystąpić:

  • w czasie ciąży (rzucawka ciążowa),
  • w czasie porodu (rzucawka porodowa),
  • po porodzie (rzucawka połogowa, rzucawka poporodowa).

U niektórych kobiet pojawia się rzucawka po cesarce, u innych po porodzie siłami natury. Zarówno rzucawka, jak i stan przedrzucawkowy, mogą mieć niekorzystny wpływ i na matkę, i na płód.

Dawniej triada objawów – obrzęki, nadciśnienie tętnicze oraz białkomocz w ciąży – była określana, jako EPH-gestoza lub zatrucie ciążowe. Dotyczyła ona nie tylko ciąży, gestoza po porodzie również mogła wystąpić. Obecnie obrzęki nie są brane pod uwagę w rozpoznaniu stanu przedrzucawkowego, choć termin gestoza jest nadal niekiedy używany.

Przyczyny rzucawki; ciążowej, porodowej i poporodowej

Przyczyna wystąpienia zarówno stanu przedrzucawkowego, jak i rzucawki w ciąży, nie jest do końca poznana. Wiąże się najprawdopodobniej ze zmniejszeniem objętości krwi, wysokim ciśnieniem tętniczym oraz dużym oporem naczyniowym. Uważa się, że stan przedrzucawkowy może być związany z zaburzeniem czynności łożyska.

Ryzyko wystąpienia stanu przedrzucawkowego to:

  • pierwsza ciąża,
  • stan przedrzucawkowy we wcześniejszej ciąży,
  • otyłość,
  • wiek (powyżej 40. r.ż),
  • nadciśnienie tętnicze,
  • cukrzyca,
  • cukrzyca ciążowa,
  • choroby nerek,
  • niektóre choroby tkanki łącznej,
  • ciąża wielopłodowa,
  • zespół antyfosfolipidowy,
  • czynniki genetyczne,
  • zespół DIC (rozsianego krzepnięcia wewnątrznaczyniowego),
  • stan przedrzucawkowy w rodzinie,
  • zaburzenia krzepnięcia krwi,
  • stres,
  • przerwa między ciążami ponad 10 lat.

Objawy rzucawki i stanu przedrzucawkowego

Stan przedrzucawkowy objawia się przede wszystkim pojawieniem się po 20. tygodniu ciąży nadciśnienia tętniczego u kobiety, u której wcześniej ono nie występowało (tzw. nadciśnienie indukowane ciążą). Dotyczy też kobiet z wcześniej rozpoznanym nadciśnieniem, u których doszło do jego nasilenia się. Dodatkowo występuje białkomocz lub uszkodzenie innych narządów. Ciśnienie w ciąży powinno być niższe niż 140/90 mmHg, w przypadku wyższych wartości można rozpoznać nadciśnienie.

Białkomocz w ciąży oznacza utratę ponad 300 mg/dobę białka z moczem. Tak więc, jeśli pojawi się białko w moczu pod koniec ciąży, zwłaszcza razem z nadciśnieniem tętniczym, można podejrzewać stan predrzucawkowy.

Inne objawy rzucawki to:

  • małopłytkowość,
  • zaburzenia w układzie krzepnięcia,
  • uszkodzenie nerek,
  • obrzęk płuc,
  • zaburzenia neurologiczne,
  • zaburzenia funkcji wątroby.

Ciężki stan przedrzucawkowy występuje w przypadku zwiększenia wartości ciśnienia tętniczego powyżej 160/110 mmHg oraz uszkodzenia co najmniej jednego narządu. W przypadku rzucawki pojawiają się tzw. drgawki rzucawkowe, z utratą świadomości, skurczem mięśni, czasami ze szczękościskiem. Przed jej wystąpieniem kobieta może odczuwać bóle i zawroty głowy, bóle brzucha, nudności, zaburzenia widzenia, wzrost ciśnienia czy pobudzenie.

Powikłania rzucawki u dziecka i matki

Stan przedrzucawkowy oraz rzucawka nie są obojętne dla zdrowia kobiety i jej dziecka. Zarówno u matki, jak i płodu, mogą doprowadzić do licznych powikłań, a nawet zgonu. Ważne jest zatem właściwe leczenie obu tych stanów.

Preeklampsja zwiększa ryzyko przedwczesnego porodu, a tym samym wystąpienia wcześniactwa u dziecka, niedotlenienia wewnątrzmacicznego czy przedwczesnego oddzielenia łożyska. Ponadto w przyszłości u dziecka mogą rozwinąć się choroby sercowo-naczyniowe, nadciśnienie czy udar mózgu.

Powikłaniem rzucawki u matki mogą być krwawienia do układu nerwowego oraz zaburzenia jego funkcji. Krwawienia mogą wystąpić w prawie wszystkich narządach. Na wystąpienie zaburzeń neurologicznych w połogu szczególnie narażone są kobiety, u których drgawki w ciąży wystąpiły bez wcześniejszych objawów stanu przedrzucawkowego. Dotyczą one również często kobiet z rzucawką poporodową.

Oprócz tych objawów w zatruciu ciążowym mogą wystąpić: uszkodzenie nerek, zachłystowe zapalenie płuc, oddzielanie się siatkówki, niewydolność krążenia, rozwarstwienie aorty, zespół DIC czy powstanie encefalopatii nadciśnieniowej.

Stan przedrzucawkowy i rzucawka – postępowanie i leczenie

W związku z tym, że nie jest znana przyczyna stanu przedrzucawkowego, trudno zalecić jakiekolwiek metody zapobiegania. Przede wszystkim przyszła mama powinna dużo wypoczywać i ograniczyć stres. Ważne jest także wykonywanie ćwiczeń fizycznych.

Leczenie stanu przedrzucawkowego uzależnione jest od ciężkości jego przebiegu oraz tygodnia ciąży. W niektórych przypadkach najlepszym leczeniem jest wcześniejszy poród. We wczesnej ciąży zaleca się postępowanie wyczekujące. W przypadku zagrożenia matki lub płodu należy jednak zakończyć ciążę niezależnie od wieku ciążowego.

W ciężkim stanie przedrzucawkowym we wczesnej ciąży stosuje się postępowanie zapobiegające rzucawce poprzez podanie siarczanu magnezu.

W leczeniu rzucawki do przerwania napadu drgawek również stosowany jest ten lek, oprócz tego zastosowanie znalazły również obniżające ciśnienie tętnicze.

Bibliografia

 
  1. Bręborowicz G., Położnictwo i gienekologia T.1, Wydawnictwo Lekarskie PZWL: Warszawa 2015, s. 224-239.
  2. Interna Szczeklika Podręcznik chorób wewnętrznych 2017, zespół red. P. Gajewski [i in.], Kraków: Medycyna praktyczna 2017, s. 330-334.
Opublikowano: ; aktualizacja: 04.09.2023

Oceń:
0.0

Magdalena Rolek

lekarz

Studentka ostatniego roku Wydziału Lekarskiego Śląskiego Uniwersytetu Medycznego w Katowicach. Działa w kole naukowym przy Katedrze i Klinice Pediatrii ŚUM. Współautorka prac prezentowanych na wielu konferencjach. Szczególnie interesuje się endokrynologią oraz neurologią wieku rozwojowego.

Komentarze i opinie (0)

Przeczytaj również

Może zainteresuje cię

Dieta przy cukrzycy ciążowej

 

Pierwsze ruchy dziecka w brzuchu – od kiedy czuć ruchy dziecka, jak je pobudzić?

 

Paracetamol w ciąży – czy można brać, jakie jest bezpieczeństwo stosowania, ile, jaka dawka?

 

Obrzęki w ciąży – jak sobie z nimi poradzić?

 

Czop śluzowy – jak wygląda, zastosowanie. Kiedy odchodzi czop śluzowy?

 

Twardy brzuch w ciąży – jakie są przyczyny i co oznacza twardnienie brzucha w ciąży?

 

Konflikt serologiczny – na czym polega, zagrożenia

 

Zespół HELLP w ciąży – przyczyny, objawy, postępowanie