Powrót do zdrowia po poronieniu

Rodzaje poronień

W medycynie rozróżnia się kilka rodzajów poronień. Poronienie samoistne całkowite następuje wtedy, kiedy w macicy oddziela się jajo płodowe i zostaje ono w całości wydalone. Poronienie samoistne niecałkowite natomiast to takie, kiedy zostaje zahamowany rozwój łożyska lub dziecka.

Wśród poronień wymienia się również poronienia nawykowe (nawracające, pojawiające się w kolejnej ciąży) oraz poronienie zatrzymane.

Jakie są przyczyny poronień?

Znaczna część poronień zdarza się samoistnie, a ich przyczyn może być bardzo wiele. Ryzyko poronienia występuje m.in. w następujących sytuacjach:

• niewydolność szyjki macicy,
• rozprzestrzeniające się bakterie,
• stan zapalny w narządach rodnych kobiety,
• wady genetyczne dziecka,
• zaburzenia hormonalne.

Niekiedy ewidentnych przyczyn ustalić się nie da. Jednak zawsze strata dziecka jest wydarzeniem trudnym do zaakceptowania dla rodziców, a zwłaszcza dla matki.

Prawdopodobieństwo poronienia wzrasta również z wiekiem kobiety – po 40. roku życia znacznie wzrasta ryzyko urodzenia dziecka z wadami genetycznymi, a ciąże takie ulegają u tych kobiet najczęściej poronieniu.

Hospitalizacja po poronieniu

Żeby wrócić do zdrowia po śmierci dziecka, kobieta musi najpierw przejść badania w szpitalu, które pomogą ustalić, czy nastąpiło poronienie częściowe czy całkowite. Jeśli doszło do poronienia zatrzymanego, charakteryzującego się ustaniem krwawienia, to w szpitalu zwykle podaje się leki przyspieszające działanie natury. To działanie nazywa się farmakologiczną indukcją poronienia. Po podaniu leków możesz czuć mdłości, dlatego lepiej wcześniej nie jeść. Jeśli poczujesz się osłabiona, zawiadom o tym położną. Kilka godzin później pojawią się skurcze i krwawienie. Jeśli skurcze bolą, masz pełne prawo poprosić o środki przeciwbólowe.

Przy poronieniu niecałkowitym wykonuje się łyżeczkowanie macicy, czyli abrazję – usuwa się w ten sposób zalegające tkanki, resztki łożyska. Nieusunięcie ich grozi krwotokiem i poważnymi powikłaniami dla organizmu kobiety. Mimo to warto pytać lekarza o zasadność abrazji, jeśli ciąża była bardzo wczesna – być może organizm poradzi sobie bez tej poważnej, bardzo bolesnej interwencji chirurgicznej. Pamiętaj, że masz prawo do znieczulenia podczas tego zabiegu. Wykonanie łyżeczkowania bez narkozy jest barbarzyństwem bez żadnych uzasadnień medycznych.

Ojciec dziecka, jeśli oboje wyrażacie na to zgodę, ma również prawo być z tobą, np. do momentu podania ci narkozy.

Jeszcze w szpitalu przysługuje ci też kontakt z psychologiem, jeśli życzysz sobie jego wizyty.

Powrót do zdrowia fizycznego po poronieniu

Po przebytym poronieniu zwykle dość szybko dochodzi się do zdrowia fizycznego – sporadycznie zdarza się ból brzucha, pobolewania, plamienia, ale nie powinny one przybierać na sile, w ciągu kilku dni po ewentualnym łyżeczkowaniu macicy wszystkie objawy winny się wyciszyć. Pomocne jest leżenie w łóżku, oszczędzający tryb życia przez kilka dni, unikanie wysiłku fizycznego i stresu.

Jeśli masz starsze dziecko, nie dźwigaj go. Lepiej usiądź i w tej pozycji weź je na kolana. Nie są wskazane kąpiele w wannie, jak również współżycie seksualne aż do następnej miesiączki. Możesz także odczuwać nudności, biegunkę, gorąco lub zimno. Niektórym kobietom zdarzają się omdlenia ze względu na utratę dużej ilości krwi.

Powrót do zdrowia psychicznego po poronieniu

Psychika kobiety oswaja się z sytuacją po poronieniu kilka tygodni, miesięcy, czasem lat. Utrata dziecka to okoliczności dla wielu mam traumatyczne, dlatego warto poszukać pomocy u specjalisty – psychologa, terapeuty. Jeśli jesteś kobietą wierzącą, to równie praktyki religijne i modlitwa mogą okazać się pomocne w osiągnięciu równowagi psychicznej.

Bardzo dobrym miejscem, w którym znajdziesz kobiety w podobnej do twojej sytuacji, są grupy wsparcia, terapeutyczne czy fora internetowe działające przy organizacjach zrzeszających rodziców po poronieniu.

Wielu rodzicom pomaga fakt pogrzebania swojego dziecka, nawet jeśli miało ono zaledwie kilka centymetrów. Pożegnanie się z dzieckiem sprawia, że okres szoku po poronieniu skraca się – pogrzeb pełni rolę oczyszczającą. Przeżycie pogrzebu dziecka i żałoby pomaga żyć dalej.

Troska o zdrowie po poronieniu

Po utracie dziecka warto wykonać serię badań, np. morfologię krwi, ogólne badanie moczu czy posiew z dróg rodnych. Poronienie powoduje czasem dużą utratę krwi, co z kolei skutkuje anemią. Lekarz powinien dać skierowanie do poradni konsultacyjnej, by móc ewentualnie rozpocząć odpowiednie leczenie.

Nie daj sobie wmówić, że poronienie nastąpiło z twojej winy – nie jesteś gorsza, wadliwie skonstruowana, bo straciłaś ciążę. Jesteś pełnowartościową kobietą.